Het tien nummers tellende debuut raast in een dik half uur aan je voorbij en de songs voldoen dan ook stuk voor stuk aan de ‘ideale radiolengte’, mocht die er überhaupt zijn. Catchy, zomers en energiek zijn de steekwoorden die de muziek van So What nog wel het beste omschrijven. De cd staat vol met aanstekelijke poprock dat zich nestelt in je hoofd om er voorlopig niet meer uit te gaan. So What doet daarbij absoluut niet onder voor stijlgenoten als The Kooks, Arctic Monkeys en The Wombats. Ook productioneel gezien staat de cd als een huis en producer Greg Haver heeft de cd een Britse sound meegegeven die goed bij het repertoire van So What past.

Als eerste single is gekozen voor ‘Keep on running’, tevens een van de eerste nummers die So What schreef. Toch is dit niet het beste nummer op de cd en zijn ‘Office romance’, ‘Johnny Day’, ‘Steady Eddy’ en ‘As long as I’m sinning’ de echte toppers op ‘Tiptoes’. Ook met het nummer ‘Sister dance’ maakt de band indruk. Een ingetogen begin bouwt langzaam op naar een zinderende climax. Het prachtige strijkarrangement van Andrew Walters draagt daar ook zeker aan bij.

So What mag apetrots zijn op hun allereerste cd, want met ‘Tiptoes’ heeft de band een uitstekend debuut met een lading potentiële hits in handen. Nu is het de taak om ook het maximale uit deze cd te halen. Dat betekent keihard werken en vooral niet te veel afwachten op wat anderen voor de band regelen. Al heb je nog zo’n goed product, het verkoopt zich niet vanzelf. Dat en een portie geluk kan ervoor zorgen dat So What met ‘Tiptoes’ nog heel ver gaat komen. Laten we het hopen.