Tekst: Ferry Bovet (Ready 2 Play presentatie, F, Evant Garden), Rik 't Jong (Ginger, Sobchek, René SG), Jeroen Thijssen (Blues Junkies, The Excitors), Remco van der Ham (The Incredible Stacks) en Tino van Leeuwen (Cooper, James Brown Tributeband) Foto's: Eefje Lammers (Ready 2 Play presentatie, F), Inge van Holstein (Ginger, Blues Junkies, The Incredible Stacks) en Ron van Varik (Evant Garden, Sobchek, Cooper, James Brown Tributeband) Wie toch even uit de buitenlucht en de zon weg wil is er in Musicon zelf ook genoeg te beleven en is het programma binnen misschien nog wel interessanter dan buiten. Op het binnenpodium waren optredens van o.a. The Blues Junkies, Cooper, F, The Socks, Ginger en Evant Garden. Op het binnenpodium van Kaderock wordt steevast afgetrapt door bands van het Ready 2 Play project. GoodieBag mag als eerste aan de bak. De drie heren en frontdame hebben zich bekleed met paars, daar is over nagedacht. De gitarist oogt echter het hele optreden wat afwezig en ook de rest komt aanvankelijk wat statisch over. Bij het tweede nummer 'Back down the road' wordt het gelukkig al wat losser en langzamerhand komt het spelplezier beter tot uiting. De sympathiek ogende en niet slecht zingende Esther weet het publiek dichter naar het podium te trekken en aan het zingen te krijgen. De songs van de band zouden echter gebaat zijn bij een wat scherper en puntiger aanpak, het duurt wat te lang allemaal. 4some heeft wat moeten improviseren, want gitariste Kawitha koos het verkeerde moment uit om haar hand te blesseren. Gelukkig stapte invaller Michael in zodat het optreden gewoon door kon gaan. Onder deze omstandigheden komt het allemaal best nog wel uit de verf. De gitaar is dan wel wat onzuiver hier en daar en het durt ook even voordat de band er echt in lijkt te komen, maar in Francis hebben ze een prima zangeres. Wanneer het meerstemmig wordt is het ook prettig luisteren, zoals het goed gearrangeerde 'Mind cheater' aantoont. Wel opletten dat de nummers niet teveel van hetzelfde worden. The Socks is een bekende naam aan het worden en het publiek schaart zich meteen al vooraan het podium. Zangeres Loan produceert een mooie zanglijn tijdens de line-check, maar komt in het muzikale geheel minder sterk naar voren. De fans hebben geen klagen met onder meer 'I own you', maar pas als bij het laatste nummer het tempo wat omhoog gaat, lijkt de band haar reputatie en potentie waar te maken. F is de winnaar van de Highschool Music Competition en bij F klopt het totaalplaatje. De songtitels die met een F beginnen, de guerrillaoptredens enkele maanden terug in de binnenstad, de merchandise, over alles lijkt nagedacht te zijn. Zo zet je je naam op de kaart. Dan moet je het muzikaal wel waar kunnen maken natuurlijk, maar ook dat zit goed. De een noemt het hiphop met een randje, de ander groovende funkrock met raps. Op Kaderock is het heftig genoeg om het tweede te verantwoorden. De gitaar van Lars klinkt smerig, al gaat het spel soms ten koste van de pose. Doordat er geen tweede gitarist is en Lars zo'n geluidsmuur optrekt, valt er een gat bij de solo's. Bassist Nik heeft ondertussen het kunstje van het smerig kijken al heel behoorlijk onder de knie. Met ontblote bovenlijven sluit F af met 'Bullet in the head' van Rage Against The Machine. Het publiek gaat los en F kan weer een succesvol optreden op het CV zetten. Om tien voor drie is Ginger aan de beurt, om het binnen podium van Musicon te betreden. Deze viermansformatie (waarvan twee vrouwen) is inmiddels geen onbekende meer op de Haagse podia. Na een explosieve start wordt meteen duidelijk dat de blonde frontvrouw Bregje in het bezit is van een stevige, krachtige stem. Haar muzikale begeleidingstrio speelt gestroomlijnde, ietwat eenvormige powerpop/rock. Een vergelijking met Anouk is duidelijk tè voor de hand liggend, maar lijkt onvermijdelijk. De songs zijn stuk voor stuk (te) lang uitgesmeerd en drijven op repetitieve gitaarriffs. In elk geval speelt de band strak en soepel, zonder te bezwijken onder de hoge temperaturen op dit moment van de dag. Toch neigt het geheel een beetje naar eentonigheid. Zangeres Bregje heeft een dijk van een stem, maar gebruikt deze tijdens iedere song hetzelfde. Zo kent elk nummer wel één of meerdere lange uithalen, die soms gewoonweg overbodig zijn. Desalniettemin scoort Ginger een welverdiend applaus van het hitte trotserende publiek. Een van de acts waar het publiek ook wel warm voor draaide, is het op het binnenpodium geplaatste The Blues Junkies. Wellicht hadden zij ook Rock ‘n Roll Junkies mogen heten, maar de enige echte rock & roll junkie is natuurlijk Herman Brood. Tijdens een Brood coveravond vorig jaar wonnen de heren al de eerste prijs. Zanger/bassist “Francois Porneaux”, zanger/gitarist Sander Bus en drummer Raymond Drenth spelen echter op Kaderock geen songs van Herman Brood meer, maar putten puur uit eigen werk. Het eigen werk sloeg aan, daar de menigte onder meer reageerde met de eerste moshpits van de avond. De heren staan ook geprogrammeerd op Plein Open om het publiek te trakteren op flinke rock met een blues jasje. Bij The Incredible Stacks is het vrij rustig. The Stacks bestaat uit de broers Peter en Rob van der Meer en drummer Marijn Kunst. De optredens van The Stacks zijn allemaal uniek, aangezien die voor een groot deel uit jams bestaan. Dit is een pluspunt, maar ook meteen een zwakte van de band. Doordat de nummers door het jammen vaak te lang worden wordt het op een gegeven moment toch een beetje saai, zeker voor de ongeoefende luisteraar. Het trio beheerst de instrumenten echter wel dermate goed dat er ook veel interessante stukken zijn. Ook de basisideeën van de nummers zitten goed in elkaar. Houdt de nummers iets compacter en het blijft gedurende een heel optreden een stuk interessanter. Goed maar onbegrepen is misschien de beste omschrijving voor het optreden van Evant Garden op het binnenpodium van Kaderock. Muzikaal zit het allemaal uitstekend in elkaar, de band speelt strak als altijd en de intensiteit spat er weer vanaf, gitaristen Chris en Maarten gaan elkaar haast (vriendschappelijk) te lijf tijdens 'Can't get this'. Een treffende titel, want het meeste publiek weet niet goed wat te doen met de heftige uitbarstingen en instrumentale licks en fills die regelmatig uit elkaar lopen om op het juiste moment weer samen te komen. Veel mensen zoeken dan ook buiten het zonnetje op. Er moet wel gezegd worden dat de muziek van Evant Garden een transparant geluid behoeft om alles goed te kunnen volgen en vandaag was het teveel een brei, hetgeen het natuurlijk alleen maar moeilijker maakt om op waarde in te schatten. Een opmerkelijke vreemde eend in de bijt is Sobcheck. Op deze editie van Kaderock hebben de programmeurs ruimte gemaakt voor experiment. Tijdens een dag gevuld met gitaarbandjes, is het bij het optreden van Sobcheck een ander beeld. Vier jongens voorovergebogen achter hun laptops (gesponsord door Apple) en mixers. Zij genereren een interessante mix van elektronica, breakbeat en triphop dendert door Musicon. Één van hen is de vj, die live beelden mixt, afgestemd op de muziek. Die muziek is een aaneenschakeling en spannende cocktail van experimentele noise en dansbare beats, voorzien van herkenbare samples uit bestaande hiphop en r&b tracks (Beastie Boys, Destiny's Child, Busta Rhymes, etc). Het optreden is een verfrissende aanvulling, tijdens de onophoudelijke stroom aan rockmuziek vandaag. Dit blijkt ook aan de interesse van het publiek, dat hun aandacht bij deze -niet altijd even toegankelijke- muziek blijft houden. The Excitors moeten even warmdraaien, maar na het door fouten doorkliefde openingsnummer raakt de band op dreef. Onder aanvoering van zanger Mauricio.Molenaar (ex-Nieuwe Vrolijkheid). Erg vernieuwend en experimenteel is het allemaal niet. Enigszins pretentieus zelfs blij vlagen, maar "Mauro" ontpopt zich af en toe tot charismatische leadzanger en gestuwd door het enthousiasme van de bandleden weten zij het publiek mee te kregen en het binnenpodium om te bouwen tot een feestje. Daar waar Cooper wordt aangekondigd als 'Intelligent Punkrock', tapt het trio René SG uit een luchtiger vaatje. De snoeiharde punk die door deze mannen op het publiek wordt afgevuurd is hard, vlijmscherp en rauw. Wat meteen opvalt, is de gemiddelde speelduur van hun songs. Langer dan een minuut duren die niet en klokken meestal zo rond de dertig seconden. Dat houdt de vaart erin, tijdens de show van minder dan een half uur. De inspiratiebronnen van de heren zijn eveneens lekker duidelijk; er is bijna geen enkel nummer, waarin het woord "fuck" of "hell"niet voorkomt. Een strakke, vlugge vuige punkshow met een hoog amusementsgehalte. De Haagse punkband Cooper bestaat al ruim vijftien jaar en dat is te merken. Binnen in het Musicon is het dringen geblazen om de band live te zien spelen. Wat kun je eigenlijk vertellen over hun concert? Het is skate-muziek in de oudste traditie. Eigenlijk niets nieuws onder de zon dus, maar daar zitten de aanwezigen echt niet mee. Er wordt behoorlijk gestuiterd op de muziek van Cooper en de drie leden doen op het podium zelf ook vrolijk mee. De James Brown Tributeband is de afsluiter van Kaderock 2007 op het binnenpodium. Aangezien het programma buiten is afgelopen, wil iedereen het Musicon in. Het is te klein voor zoveel mensen, dat moge duidelijk zijn. Een aantal geïnteresseerden staat dan ook buiten door het raam de act te volgen. Wat we zien en horen is een band die zich heeft gespecialiseerd in het repertoire van James Brown, maar ze speelt ook soul in het algemeen. 'Papa's got a brand new bag', het tweede nummer van de band, blijft natuurlijk altijd lekker om te horen, hoewel niets of niemand tegen het origineel op kan. Gastzangeres Nathalie (door velen herkend als vroegere actrice in GTST) doet haar best om het publiek te vermaken. Tot een uur of één is het swingen geblazen in het Musicon, waarna Kaderock 2007 weer voorbij is.