De Parade geeft kansen aan jong talent

Windmolen Wonderland II verademing in polderland

Lilian van Dijk, ,

Het zit de Parade niet zo mee wat het weer betreft. Daardoor bleef donderdagavond de grote drukte uit, maar dat maakte het des te aangenamer toeven op het terrein. 3VOOR12 Den Haag bezocht Stratemaker op Zee, Windmolen Wonderland II, Arthur Ebeling en Beatrice van der Poel.

Windmolen Wonderland II verademing in polderland

Het zit de Parade niet zo mee wat het weer betreft. Daardoor bleef donderdagavond de grote drukte uit, maar dat maakte het des te aangenamer toeven op het terrein. 3VOOR12 Den Haag bezocht Stratemaker op Zee, Windmolen Wonderland II, Arthur Ebeling en Beatrice van der Poel. Arthur Ebeling staat sinds 1984 jaarlijks één keer per stad op de Parade. Ook Beatrice van der Poel kan bogen op een Paradeverleden. Dit jaar vonden we ook wat nieuwkomers uit de popwereld op het Paradeterrein: Roos Rebergen, Anne Soldaat (Do-the-Undo), Maurits Westerik (GEM) en Michel Flamman en Simon Gitsels (Solo) in Stratemaker op Zee. Inderdaad, StratEmaker, want in 1972, toen de Stratemakeropzeeshow op televisie kwam met Erik Engerd (Joost Prinsen), schreven we nog de oude spelling zonder n in het midden. De verwachtingen zijn hooggespannen. Wie zich de show uit zijn kinderjaren herinnert, denkt terug aan de malle typetjes en de gekke teksten, zoals een poeplied van Willem Wilmink met als refrein: Honden! Poep niet op ons voetbalveld, Wij hebben er narigheid van, Als je moet schijten met alle geweld, Doe het thuis in de koekepan! Helaas, dat valt behoorlijk tegen. Solisten Michel Flamman, Maurits Westerik en Roos Rebergen zingen braaf een stuk of wat grappige liedjes met begeleiding van een band met Simon Gitsels op toetsen en Anne Soldaat op gitaar, maar meer dan dat is het niet. Geen grappige sketches tussendoor, geen tekst onderstrepende gebaren en geen interactie tussen de drie zangers. De band lijkt zelfs meer plezier in het optreden te hebben dan de solisten. Roos mist elke expressie in haar gezicht. Slechts af en toe kan er een aarzelend lachje af. Vindt ze het eigenlijk wel leuk om mee te doen? Michel heeft er wel aardigheid in, maar overtuigt ook niet helemaal. Maurits maakt gebruik van zijn uitstraling als voorman van GEM en draagt bij bijna elk liedje zijn bekende matrozenkiel, maar hier staan toch drie mensen uit de popwereld geen enkel blijk te geven van acteertalent. Ze zouden er goed aan doen om eens te gaan kijken bij hun Paradecollega’s Tina de Bruin uit Amsterdam en Eva van der Gucht uit Vlaanderen van Windmolen Wonderland II. Die meiden hebben het acteren wel in hun bloed zitten. Om mensen te verleiden een kaartje te kopen voor hun voorstelling geven ze op het podium voor hun tent een demonstratie bipsen. ‘Bips maar mee, het is goed voor je heupen en je valt er vanaf,’ spoort slanke Tina aan, terwijl de gevulde Eva voordoet hoe dat moet. Het thema van Windmolen Wonderland II is ontevredenheid. Het duo speelt allerlei ontevreden typetjes. Van twee sletjes die zich op hun stepscootertjes dood vervelen, nauwelijks te begrijpen turbotaal spreken en zich voor een tankje benzine laten gebruiken door allochtone vriendjes, tot twee roddelzieke huisvrouwen uit Rotterdam die schelden op alles wat niet-Nederlands is, maar als er een allochtone buurman voorbij komt, vreselijk aardig doen. De liedjes zijn ijzersterk, de meiden trekken er de prachtigste gezichten bij, onderstrepen de sketches met passende gebaren en kunnen goed zingen. Het publiek ligt de hele tijd in een deuk. Arthur Ebeling laat zich begeleiden door Hagenaar Peer Wassenaar op contrabas en Arnhemmer Thijs Verwer op drums. Hij speelt veel covers, maar ook wat eigen werk. Qua uitspraak en stemgeluid zou je hem de Amsterdamse Leo Unger kunnen noemen. Hij slaagt er goed in zijn publiek mee te krijgen met zijn Amerikaans getinte liedjes en geweldige gitaarspel. Toch blijft hij onzeker. ‘Are you feeling good?’ roept hij na bijna elk nummer. Beatrice van der Poel heeft een band achter zich staan onder wie wij Sven Figee op toetsen en Martijn Bosman op drums herkennen. Zij overtuigt niet zo met haar Engelstalige repertoire, maar de poëtische nummers van haar Nederlandstalige cd Langzaam Los (2006) maken alles goed. Ze heeft nogal wat fans in het publiek die de teksten met haar meezingen. Af en toe pakt ze een gitaar erbij, waarop ze aardig uit de voeten kan. De Parade heeft nog veel meer mooie muziek- en andere acts te bieden en is tot en met zondag 15 juli nog te bezoeken in het Westbroekpark.