Hij groeide uit van beginnend breakdancer naar artistiek directeur van Stichting Aight. Ton Steenvoorden is het levende bewijs dat investeren in de Haagse street culture loont. Maar wie is de geestesvader van The Heavy Hitters eigenlijk? We bezochten de geboren en getogen Hagenees in ‘zijn’ Haags Hiphop Centrum, waar hij ons enthousiast vertelt over Hiphopstad Den Haag, de breakdance battle als vergadertechniek, zijn voorliefde voor platendraaien en Haagse bands en kaartspellen die zijn hiphophart sneller doen kloppen.

Wat is je volledige naam?
Antonius Steenvoorden.

Wat is je geboortedatum en geboorteplaats?
28-02-1987 in het Westeinde Ziekenhuis. Ik ben opgegroeid op de Hoefkade en Koningsstraat, boven de bibliotheek. Ik check alle boxes af om mezelf Hagenees te mogen noemen: ik heb mijn hele leven in Den Haag gewoond en ga hier niet meer weg.

Heb je huisdieren?
Ik heb een huisdier, ja! Nala, een American Bully. Toen ze nog een pup was, nam ik haar wel eens mee naar kantoor. Nu niet meer zo vaak. Ze houdt niet van fietsen, dat vindt ze een beetje eng.

Wat doe je aan sport?
Ik ben breakdancer, maar vandaag de dag wat minder intensief dan in mijn hoogtijdagen. Ik heb nogal een tijd last gehad van blessures, waardoor het op het moment wat minder is. Gelukkig ben ik wel altijd erg sportief ingesteld, dus ik verwacht dat ik er weer vol in ga zodra het weer kan.

Wat is je beste gewoonte?
Dat is een goede vraag, het is lastig om dat over jezelf gaan bedenken… Ik weet niet of het mijn beste gewoonte is, maar ik kan altijd overal wel de humor van inzien en gevat reageren op bepaalde dingen. Soms fail ik mezelf er een beetje mee, zo van ‘houd nou maar op, we weten het wel.’

Wat is je slechtste gewoonte?
Ik kan niet goed tegen verandering. Als iets anders is dan ik het bedacht had, kan ik daar best intens op reageren. Ik heb het wel door en ik probeer dan even te ademen. De wereld vergaat niet en dingen kunnen in een andere vorm ook goed komen. Maar het is wel een ding waar ik moeite mee heb.

Voor welke acties schaam je je het meest?
Hier heb ik wel even over na moeten denken. Naarmate ik ouder word, is de schaamte steeds minder aanwezig. De laatste keer dat ik me echt heb geschaamd was voor een evenement waar ik voor was uitgenodigd. Er zaten een aantal afgevaardigden van verschillende ministeries in de zaal voor wie ik een presentatie moest geven. Ik kwam op, ik had de microfoon en zag alleen maar uniformen voor me. Het meest stijve publiek dat je je voor kunt stellen. Dat deed echt wat met me, er kwam gewoon ineens héél weinig uit. Ik moest een paar keer slikken en heb mezelf toen vermand door een grapje te maken: “Nou, dames en heren, ik heb het even moeilijk. Dit is niet het publiek dat ik normaal voor me heb.” Toen kreeg ik toch wel wat lachjes. Uiteindelijk is het goed afgelopen.

Waar de presentatie over ging? De gelijkenissen tussen de dansvloer en de werkvloer. De mensen uit het publiek werkten bij ministeries: grote, logge apparaten. In een kwartiertje heb ik laten zien hoe beslissingen op de dansvloer snel worden gemaakt aan de hand van een breakdance battle. Twee dansers battelen en laten zien wat ze kunnen. Aan het einde wordt er door de jury naar een kant gewezen. De rest respecteert die beslissing en gaat door met zijn leven, zonder dat er over dat besluit nóg een plasje moet worden gedaan. De ‘verliezer’ gaat gewoon nog harder trainen om de volgende keer nog beter voor de dag te komen. Op die manier komt degene met de beste skill altijd bovendrijven.

Wat laat je het liefst bezorgen?
Als ik móet kiezen, dan platen. Ik ben echt een blije jongen als die binnen op de tafel liggen. Mooi ingepakt in karton, helemaal netjes. Echt een cadeautje.

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Het is heel erg, maar mijn verloofde maakt elke ochtend een bakkie koffie voor me. Die drink ik dan. Het is heel lief, maar misschien ook wel verwend van mij. Nou ja, ik doe ook wel veel dingen voor haar, hoor!

Wat is je favoriete plek in Den Haag?
Ik wil geen corny zelfpromotie gaan doen, maar het Haags Hiphop Centrum is toch echt mijn favoriete plek in Den Haag. Ik ben hier minimaal vijf dagen in de week en er gebeurt hier van alles waar ik dagelijks door geïnspireerd word. Zo zie je veel mensen zonder enige ervaring binnenkomen, die in sommige gevallen echt naar buiten als kampioenen in wat ze doen. Ik heb hier heel veel mooie dingen meegemaakt.

Verder zijn er natuurlijk nog veel meer mooie plekken waar ik supergraag kom. Dat kan Florencia zijn,  of de Wagenstraat in Chinatown, waar mijn opa vroeger glazenwasser was. Als kleine jongen ging ik daar in het weekend heen om hem op te zoeken en gingen we in één van de restaurants daar een hapje eten. Maar ja, het H3C staat toch wel bovenaan de lijst. Haagser kan niet, het zit zelfs in de naam.

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Ik denk dat we al een heel eind zijn, maar ik zou graag meer erkenning willen voor de kracht van street culture. Hiphop is daar een heel goed voorbeeld van, een cultuur die in een informele setting is ontstaan. Vaak ook vanuit verschillende multiculturele achtergronden, door mensen die allemaal een stukje van hun eigen culturele identiteit hebben achtergelaten. Ik vind die vormen van kunst en cultuur een schoolvoorbeeld van hoe een multiculturele samenleving iets kan maken waarin iedereen zich thuis voelt en waarvoor iedereen een stukje eigenaarschap voelt.

We zijn al een heel eind, maar er kunnen echt nog stappen in gemaakt worden. Grote instellingen als PAARD of Amare zien het wel en doen er al iets mee, maar als collectieve scene kunnen we op het niveau van andere grote steden te komen. Den Haag is natuurlijk van oudsher de pop- en rockstad. Dat is gewoon supertof, maar er gebeuren hier ook echt unieke dingen op hiphopgebied die gewoon op wereldniveau mee kunnen. We mogen die Haagse bluf wat meer laten zien. Even naast onze schoenen lopen, om ze daarna weer aan te trekken. We zijn gewoon veel te humble. Meer zichtbaarheid draagt ook bij aan meer erkenning.

Wat is je stamkroeg?
Ik ben niet echt een drinker, maar ik vind de PIP wel altijd heel gezellig. Sowieso een shoutout naar David, mijn crewgenoot. Bij de Fat Mermaid in Scheveningen heb ik afgelopen zomer ook hele fijne dagen gehad. Het zijn natuurlijk allebei niet echt kroegen, keur je het goed?

Wat is het beste Haagse initiatief?
Ik denk dat het initiatief om van het oude KPN-gebouw op de BINK36 een culturele hotspot te maken een hele belangrijke stap is geweest voor de culturele sector van Den Haag. PIP is daar gestart, wij zijn daar gestart, en nog veel meer organisaties die zijn doorontwikkeld en nu een positieve invloed hebben op het Haagse culturele leven. Zonder de kans die we daar hadden gekregen, hadden wij niet bestaan. Dat geldt denk ik voor nog meer organisaties. Het was echt een kickstarter voor een heleboel toffe dingen die we vandaag de dag in Den Haag voorbij zien komen.

Wat is voor jou de Haagse act van het moment?
Ga je dat nou aan een hiphopper vragen, haha! Nou, toevallig zijn er een aantal bands die bij ons repeteren en gebruikmaken van onze ruimtes. Ik zie dus best wel wat voorbijkomen. Ik denk dat Unit Nine en de band Y.O.P.E. voor mij heel hoog staan. Zij komen met een uniek en vernieuwend geluid, niet alleen voor Den Haag maar voor heel Nederland. Het is geen recht-toe-recht-aan pop of rock, maar een doorontwikkeling van de hiphopcultuur met een verdieping vanuit de jazzhoek. Er zitten ook veel conservatoriumgeschoolde mensen in. Mensen met een groot hart voor muziek die hier in sommige gevallen al jaren rondlopen.

Ik heb ook een artiest van het moment. Als je mij 5 of 10 jaar geleden dezelfde vraag had gesteld, had ik hetzelfde antwoord gehad: Vinny. Hij is iemand die al heel lang aan de weg timmert. De laatste jaren is hij weer zwaar op zijn A-game, releaset de ene keiharde track na de andere met toffe visuals en clips erbij. Hij is echt op hoog niveau bezig, alleen wordt het nog niet opgepakt. Zijn lyrics zijn diepzinnig en gevat, daar ben ik wel van. Het is een kwestie van tijd voordat hij doorbreekt.

Wat vind je overschat in de Haagse scene?
Ik vind dit wel lastig, want ik ben nooit bezig met wat ik niks vind. Ik focus me liever op de leuke en toffe dingen. Al heb ik denk ik niet zoveel met de oudere rockbands van Den Haag. Ja, ze hebben de scene opgebouwd en Den Haag op de kaart gezet. Dat vind ik natuurlijk hartstikke tof, dat proberen wij op onze manier ook te doen, maar als ik ernaar luister heb ik er persoonlijk helemaal niks mee. Natuurlijk zie ik in wat ze voor de stad hebben betekend. Binnen die tijdsgeest denk ik dat het vernieuwend en anders was. Ik heb geen goed gevoel van de impact die die muziek heeft gehad. Dus ja, wie ben ik, een hiphopper die die tijd niet heeft meegemaakt, om daar wat van te zeggen?

Wat vind je onderschat in de Haagse scene?
Er is maar één naam naam die bij mij naar boven komt en die is van een collega: Peter Oostinga, Mista Sweet. Het is een gast die zo’n beetje de belichaming is van bescheidenheid. Hij zal nooit zichzelf op de borst kloppen, maar die guy heeft ongelooflijk veel betekend voor de hiphopcultuur in Den Haag. Zonder hem was dit er niet, was ik er niet in deze setting, en hadden we niet de stappen kunnen maken die we met z’n allen hebben gemaakt. Hij heeft de weg geplaveid zodat wij daar makkelijker overheen kunnen lopen. Dat doet hij vanaf het begin en hij is er vandaag de dag nog steeds mee bezig. Binnen de breakdancescene is hij een DJ die heel erg gewild is en de hele wereld heeft gezien. Hij draait alleen maar vinyl, is super eigenwijs. Ziet iets op een bepaalde manier en gaat ervoor. Ik heb daar heel veel bewondering voor.

Met wie zou je een dag willen ruilen?
Ik zou een dag willen ruilen met Rakim, een rapper uit New York. Hij stond aan het begin van de hiphopcultuur in de jaren 80. We noemen hem binnen de hiphop de ´God MC´, want hij was pionier met zoveel technieken binnen het rappen. Zijn gedachten werken op een bepaalde manier, kan ik me zo voorstellen. Ik zou wel eens willen weten hoe dat werkt.

Waar kan je ’s nachts van wakker liggen?
Het Kunstenplan. Het is ingeleverd, we waren een dag voor de deadline. Ik heb het al een paar keer meegemaakt, maar het was de eerste keer dat ik er heel veel over moest zeggen. Ik deins niet terug voor een grote verantwoordelijkheid, maar het doet wel wat met je. Elke vier jaar moet je lullen als Brugman om ervoor te zorgen dat je er straks nog bent. Dat is best wel zwaar. Ik heb goede hoop, want we hebben hele mooie dingen laten zien de afgelopen periode. Ik bedoel, als hier een meisje op haar achtste binnenloopt en op haar zestiende Nederlands, Europees en wereldkampioen B-girl is en opgetreden heeft op de Paris Fashion Week (B-girl India, red.), dan heb je wel laten zien dat je iets doet wat ertoe doet  voor Den Haag.

Welk nummer mag er gedraaid worden op je begrafenis?
Ik heb hier even over nagedacht en weet nog steeds niet wat het echt moet zijn, maar ik heb wel een aantal contenders, zoals Pete Rock en CL Smooth met het nummer ‘T.R.O.Y.’  Als ik dat nummer hoor, heb ik veel gedachtes aan mensen die ons zijn ontvallen. Een ander mooi nummer is ‘Fallen Soldiers’ van Cormega. Die is iets rauwer, ik weet niet of de oudere generatie daar doorheen kan kijken.

Waar luister je de laatste dagen veel naar?
Sa-Roc, een vrouwelijke MC uit Washington DC. Ze was laatst ook in Den Haag voor een panel talk in het Hiphop Centrum dat we hadden georganiseerd samen met het Connected Dots Movement en het First Noble Institute. Het thema was bewust omgaan met creatieve expressie in een gecommercialiseerde sector. Sa-Roc is echt een dame die wereldwijd bekendheid heeft. Wij proberen die link wel altijd te maken als de kans er is; om mensen naar Den Haag te halen en van de eerste hand van hen te leren. Hiphop is een relatief jonge kunstvorm. Dat betekent dat je hiphoppers van het eerste uur voor een groep kunt zetten en ervaringen kunt uitwisselen. Zo heb je direct contact met de bron van waar je mee bezig bent.

Wat is je grootste guilty pleasure?
Genoeg. Ik houd echt van koken en lekker eten. Als er ergens echt lekker eten is, is mijn aandacht altijd wel daar. Dan moet ik me bewust sociaal opstellen, anders vergeet ik dat er ook mensen zijn. Maar mijn echte guilty pleasure is mijn nerdkant. Ik ben een nerd met alles. Als iets me pakt, wil ik er alles van weten en bestaat er niks anders meer. Dat heb ik ook met een aantal nerdy kaartspellen, zoals ‘Magic: The Gathering’, die ik al vanaf mijn veertiende speel en waar ik nog steeds veel te dure kaarten van heb. Soms spreek ik dus af met een aantal middle aged mannen om met overpriced karton op tafel te smijten. We hebben hier ook de ‘Old Men Of the Sea’ Magic Community, vernoemd naar een kaart uit 1993, en die naam hebben we geadopteerd. Daarmee spreken we elke maand een dag af in Danzkafe Sowieso. Die fantasy-achtige games zijn wel echt mijn guilty pleasure.

Hoeveel tattoos en of piercings heb je?
Ik heb er twee, één op mijn arm en één in mijn zij. De tattoo in mijn zij is een ode aan mijn hiphopleven en mijn crew. De tattoo op mijn arm heb ik laten zetten ter ere van mijn opa. Ik ben door mijn opa en oma opgevoed en ik heb een groot gedeelte van mijn leven met mijn opa doorgebracht. Hij is echt altijd mijn grote vriend, mijn held en steun en toeverlaat geweest, heeft voor me gezorgd en heeft zichzelf altijd weggecijferd. Op een bepaald moment heeft hij een beroerte gehad en waren we hem bijna kwijtgeraakt. Dat was wel echt een moment dat impact maakte op mij en de rest van de familie. Ter ere van hem heb ik zijn naam laten zetten. Er zit ook nog wat andere symboliek in. Ik wilde mezelf eraan herinneren dat hij er niet voor eeuwig zou zijn, en dat ik me af en toe herinnerde om bij hem langs te gaan.

Wat is de eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
De eerste plaat die ik ooit kocht was het eerste album van de Beastie Boys: License to Ill. Het is van een jaar voor ik geboren was. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in DJ’en en had ook vanuit het breaken een connectie met muziek. Toen we bij het hiphopcentrum meer actief werden en lessen begonnen aan te bieden kon ik het ineens proberen, zo ben ik erin gerold. Ik had een DJ-setje thuis en ben toen naar de Plaatboef gelopen om deze te kopen.

Welke band of act moet voor altijd zwijgen?
Ik kan hier niets anders op zeggen dan dat ik als kunst- en cultuurliefhebber niemand kan bevelen om te zwijgen of stil te zijn. Het doet er niet toe of ik het mooi vind of niet, kunst moet vrije expressie zijn en een manier om jezelf te uiten. Als iemand dat op een onuitstaanbare manier doet, is het niet voor mij. Dan koop ik de plaat gewoon niet.

Wat is je voornaamste bron van inspiratie?
De mensen direct om me heen, de community die hier elke dag over de vloer komt. Mijn crew, mijn leerlingen, iemand als Peter, andere collega’s vanuit het hele land met wie ik een goede connectie heb. Als ik een dag met ze ben en hoor waar zij allemaal mee bezig zijn is dat erg inspirerend. Dat zijn manieren waarop ik me voed met energie: uitwisselen met mensen en openstaan voor andere invloeden.

Verwacht je over 10 jaar nog in Den Haag te wonen?
Sowieso. Ik heb ooit een keer een maandje of zes op Aruba doorgebracht omdat mijn toenmalige vriendin ging emigreren. Ik dacht: ik ga erheen, fuck it hier, altijd koud, kloteweer. Binnen drie maanden wilde ik al terug. Ik miste mijn crew en de mensen om me heen. Maar ook de vrijheid om te gaan en staan waar je wil. Op een eiland voel je je al gauw ingesloten. Ik merkte ook dat ik met mijn blijkbaar heel erg Nederlandse instelling daar niet zo goed tegen de ‘Riba Rust’ mentaliteit kon. Alles gaat daar erg chill en easygoing. Als ik iets in de bouwmarkt wilde afrekenen, kwam ik vaak niet aan de beurt omdat iedereen met elkaar stond te kletsen op hun dooie gemak. Als je je daaraan gaat ergeren, ga je daar niet van winnen. Het is een andere way of life en ik had het niet verwacht, maar daar had ik best wel moeite mee. Ik houd van chillen, maar niet als ik aan de slag ga.

Doorgeefvraag van Mike Eelkema: Ik zat laatst een boek te lezen van Jarvis Cocker, dat is de zanger van Pulp. Het was geen biografie. Zijn boek ging over zijn zolder die vol met spullen lag. Hij ging voor het boek door zijn spullen heen. Waarom heb ik het altijd bewaard? Dus mijn vraag is: Wat zijn drie voorwerpen die zo belangrijk zijn voor jou thuis? Wat is het verhaal daarbij waarom je dat nog steeds hebt of er geen afstand van kan nemen? Dat zegt wat mij betreft heel veel over wie jij bent en welke gedachtes je daarop loslaat.

Een hele goede vraag die mij erg aan het denken heeft gezet. Goede vragen doen dat met je.

Voorwerp nummer 1:
Ik heb een schoenendoos vol met oude foto’s van mijn jeugd. Deze zit vol herinneringen, leuke en minder leuke. Eens in de zoveel tijd komt de doos tevoorschijn en blijkt iets wat meestal ergens achter in de kast verstopt zit, toch van immense waarde voor mij. Ik kan uren kijken naar de inhoud van deze doos. Vooral de foto’s van mij en mijn opa zijn mij dierbaar en dan eentje in het bijzonder. Het is een foto van een 5-jarige ik die hand in hand met opa van een rondvaartboot afstapt.

Voorwerp nummer 2:
hier moest ik een stuk langer over nadenken dan voorwerp 1, dat belooft wat voor voorwerp 3.
Ik heb verder niet echt voorwerpen die ik het grootste gedeelte van mijn leven bij me draag en waar ik geen afstand van kan doen, maar mijn platencollectie is iets wat ik in de afgelopen 15 jaar opgebouwd heb en waar ik mijzelf niet zo snel afstand van zie doen. Elke plaat heeft een verhaal en is dus meer dan alleen een geluidsdrager of voorwerp. Sommige zijn cadeautjes geweest van dierbaren, andere platen zijn souvenirs tijdens een van mijn reizen, en anderen staan symbool voor een bepaalde tijd of een moment in mijn leven waarop ik de plaat aan mijn collectie heb toegevoegd. Daarnaast is het ook gewoon heerlijk om een plaat op te zetten thuis of om zo nu een dan een van mijn DJ-gigs met mijn zwarte goud in te vullen. Onbetaalbaar spul, dus.

Voorwerp nummer 3:
Mijn gevoel was juist, ik heb verder niet echt voorwerpen die ik koste wat het kost bij mij moet houden voor de rest van mijn leven. Vandaar dat ik voorwerp nummer 3 een beetje 'vrij' invul.
Mijn tuin en barbecue! Ik heb eigenlijk mijn hele leven in flats en appartementen gewoond en nooit echt een tuin gehad. Drie jaar geleden heb ik samen met Samira een woning gekocht mét achtertuin en heb ik na het opknappen van deze tuin direct een serieuze barbecue aangeschaft. Een Masterbuilt Gravity 800. Sowieso ging ik al helemaal aan op de epische over-the-top naam van dit bakbeest, maar toen ik als kersverse vader nét voor aanschaf van de barbecue de Youtube-review bekeek en de reviewer opende met: “ladies and gentlemen, Daddy’s got a new toy", wist ik het zeker. I NEED THIS IN MY (DAD) LIFE. Ik heb eerder in dit interview al verraden dat ik van koken en lekker eten houd. Maar waar ik nog meer van houd is om dit te delen met mijn dierbaren. Zo hebben wij in de afgelopen jaren al meerdere keren de tuin vol gehad met vrienden en familie die na afloop allemaal met een goed gevulde maag huiswaarts keren. Eten verbindt en laat mensen samenkomen. En als het eten goed is, komen de mensen graag terug. Zo is mijn barbecue dus de ultieme partystarter en kan ik niet meer zonder.

Wat zou jij de volgende gast willen vragen?
Waaraan merk(en) jijzelf of anderen dat jij uit Den Haag komt? Welke gedragstrekjes, gewoontes, of standpunten maken jou Haags en hoe ben jij deze eigenaardigheden opgelopen? En hoe uit zich dat in jouw of jullie muziek?