Oh Ja Joh?! Met Gino van Dam Oh Ja Joh?! Met Gino van Dam

Naam
Eugenio Gisberto van Dam. Mijn roepnaam is Gino.

Geboortedatum en -plaats
14 augustus 1982 in Dénia, Spanje. Dénia is een klein vissersdorpje vlakbij Alicante. M’n vader had daar een barretje, hij is daar destijds naartoe gegaan om er als eerste Heineken te verkopen. Mijn moeder was in Spanje op vakantie en belandde in zijn bar. Negen maanden later was ik geboren. Dénia is inmiddels best toeristisch geworden, een beetje Benidorm-achtig. Toen ik er werd geboren was het heel klein.

Heb je broers of zussen?
Ik heb twee broers en twee zussen: Gijs, Juliano, Cenza en Selena.

Heb je huisdieren?
Ik heb twee katten en een poes. Ze heten Frans, Eddy en Powder.

Wat doe je aan sport?
Clubs programmeren! Dat is best een denksport. Daardoor kom ik verder niet aan sporten toe, het is wel een heftige job. Eén club programmeren is eigenlijk al pittig en ik heb afgelopen zomer de overstap naar PIP gemaakt. Whoosah is in principe vooral zomerwerk, PIP vooral winter. Maar het heeft wel overlap, daardoor is het te veel om in je eentje te doen ben ik achter gekomen. Inmiddels heb ik een stagiair erbij en iemand die de marketing deels doet. Ik vind sporten wel belangrijk, ik heb altijd in de horeca gewerkt, daar bewoog ik heel veel. Nu zit ik heel veel achter bureaus dus dan zit je veel in een bepaalde houding. Ik merk wel dat vooral m’n rug daar last van krijgt. Maar ik moet binnenkort boksen tegen David (Schoch, red.). Dus mijn plan is wel om een maand van tevoren nog even bokstrainingen te nemen want ik wil natuurlijk niet verliezen van die man. Verliezen is een keuze waren zijn woorden. 

Wat is je beste gewoonte
Dat ik als ik een afspraak maak, ik die graag wil nakomen en dat ik het ook niet zou laten vallen omdat ik het niet red bijvoorbeeld. Als ik iemand beloof om voor het einde van deze week een kast te bouwen en ik heb het te druk, dan zou ik uiteindelijk die kast op zondagnacht gaan bouwen om die afspraak wel na te komen. 

Slechtste gewoonte
Misschien is m’n beste gewoonte tegelijkertijd ook wel m’n slechtste gewoonte, omdat ik daardoor wel eens mezelf en mijn sociale omgeving vergeet. Dat levert soms conflicten op. Je moet ook tijd voor jezelf en familie en dierbaren plannen. Vaak ben ik voor m’n werk achter appjes en afspraken aan het rennen en dan vergeet ik de rest.

Voor welke actie schaam je je het meest?
Het laatste gênante dat ik me kan herinneren, was dat ik met mijn vriendin naar Berlijn was gegaan voor haar verjaardag en dat we allebei haar verjaardag waren vergeten op de dag zelf. Ze zou daar samen met een vriend die ook jarig was een feest geven maar toen wij daar aankwamen met een cadeau voor hem en hij haar feliciteerde beseften we ons beiden eigenlijk pas dat het ook haar feest was. Gelukkig vond ze het niet erg omdat ze het zelf ook was vergeten. En we geven elkaar het hele jaar door spontaan cadeaus omdat we dat leuker vinden dus het viel wel mee.

Wat laat je het liefst bezorgen?
Drumcomputers. Die bestel ik regelmatig. Ik huur een studio van the Crave, een soort ondergrondse bunker, en inmiddels is dat echt een elektronische broedplaats geworden, we zitten daar met heel veel producers. Ik koop heel veel hardware en dan gebruik ik het een tijdje. Ik heb wel heel erg dat als ik iets wil kopen, ik dat het liefst meteen al binnen heb. Dus dan wring ik me in allemaal bochten om het zo snel mogelijk te hebben. Dan laat ik het bijvoorbeeld op m’n werk bezorgen of bij m’n moeder omdat ik weet dat zij vaak thuis is. Ik vind het heel leuk een apparaat dan helemaal uit te spelen. Dan zit ik compleet op één apparaat en als er dan klaar mee ben verkoop ik hem gewoon door. Maar er zijn wel een aantal apparaten die ik hou omdat ik ze onmisbaar vind.

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Me gelijk weer omdraaien en verder slapen. Ik sta niet heel vroeg op, de meest gangbare tijd voor mij is tien uur ’s ochtends. Ik ben echt geen ochtendmens. Ik kan heel goed zonder slaap, door mijn baan en mijn werk als dj heb ik best vaak dat ik tot negen uur ’s ochtends moet draaien en ’s middags weer ergens moet werken. Als ik dan thuiskom kan ik niet echt mijn rust vinden om te gaan slapen dus dan ga ik wel even liggen. Maar dan kijk ik tv in bed om een beetje te resetten en dan weer door te gaan. Dat trek ik prima maar als ik eenmaal ga slapen vind ik het vreselijk om wakker te worden, al helemaal in het donker. Daarom draai ik me nog even om tot het een uur of tien is.

Favoriete plek in Den Haag
Toch wel PIP momenteel, ik werk daar sinds oktober en het is echt m’n droombaan. Ik ben in principe bij Whoosah het programmeurbaantje in gerold. Floris Groeneveld (nu programmeur van DGTL, red.) was programmeur van Whoosah en ik stond daar achter de bar. Toen heeft hij het stokje aan mij overgedragen. Ik heb daar heel veel geleerd die aantal jaren en met die kennis ben ik nu bij PIP terecht gekomen. Je hebt daar een heel creatief team om je heen, het is niet alleen maar een programma bedenken maar het hele marketing-idee wordt tegelijkertijd bepaald. Dat is heel tof, dan zit je met acht man aan een avond te werken en soms duurt het een paar weken voordat hij final is maar dan heb je wel echt een cool programma. Wat ik heel leuk aan PIP vind, is dat alles kan, het is allemaal grappig en leuk en alles is mogelijk. Er is veel zelfspot, daar kan ik me heel erg in vinden.  

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Momenteel niks. Ik vind dat Den Haag lekker in de flow zit, er gebeuren toffe dingen. In tegenstelling tot zes jaar geleden is er echt heel veel mogelijk. Voorheen heb ik heel vaak “nee” gehoord als antwoord op aanvragen bij de gemeente en nu is het echt een vlugge “ja”. Ik ben blij met die flow en dan moet je er ook niks aan veranderen. 

Wat is je stamkroeg?
Heb ik niet, ik zit echt nooit in de kroeg. Ik hou wel van restaurants. M’n favoriet is momenteel de Basiliek, die zit in een zijstraatje bij het Plein. Ze hebben een hele goede keuken, heel variërend. Ik vind het echt heel lekker. 

Beste Haagse initiatief
The Crave is ongetwijfeld het beste Haagse initiatief van dit moment. De namen die ze voor The Crave festival 2019 naar Den Haag halen, de strategie achter het concept, het bouwen van een gezonde community waarin de promotor en de artiest gelijk is. Dat is next level shit, echt petje af. Organisaties als The Crave zetten Den Haag op de kaart en goed ook.

Haagse band van het moment? 
Goldband, van Milo, Boaz en Karel. Ik had in het begin nog niet echt een idee met waar ze mee bezig waren, het gebeurde eerst helemaal achter de schermen. Maar toen ik voor het eerst tracks van ze hoorden was ik echt blij verrast. Het hangt een beetje tussen serieuze hiphop en De Jeugd Van Tegenwoordig in. Ze hadden het idee om een stadstour te doen alleen binnen Den Haag. Of dat echt een goed plan is wisten ze zelf ook nog niet. 

Wat vind je onderschat Haagse scene?
Die vind ik lastig want nogmaals, ik vind dat Den haag momenteel echt lekker gaat, maar toch zeg ik na lang nadenken: de Haagsche muziekscene. Ik hoor zo nu en dan nog wel eens iemand klagen dat er niks te doen is of dat de verkeerde feesten worden geprogrammeerd. Echt, kappen nou... Als je dit nog durft te zeggen in 2019 dan moet je lekker in een andere stad gaan wonen of je na laten kijken. Er is genoeg te doen voor iedereen. Je kan zo commercieel of zo diep als je wilt. Het is er allemaal.

Overschat Haagse scene?
Het Plein. Dat is wel overschat vind ik, zo druk. Ik zou er echt niet dood gevonden willen worden. 

Met wie zou je een dag willen ruilen?
Met God, dan zou ik gelijk een achtste dag aan de week toevoegen want die kom ik echt te kort. Wel meer mensen met mij denk ik. Dat wordt dan gewoon echt een dag om te chillen een echte rustdag. 

Wat houdt je ’s nachts wakker?
Ik lig nergens wakker van, als ik lig dan slaap ik. Zodra ik ’s ochtends wakker wordt begint het voor mij. Ik probeer mijn telefoon nog een uur links te laten liggen want ik hou er echt niet van om met stress wakker te worden en ik weet dat zodra ik ga kijken, de whats-appjes en de mail al klaarstaan. Het eerste uur moet ik even rustig wakker worden. Daarna spring ik in de tram naar m’n werk en begint het piekeren tot aan het einde van de dag.