Muji Roux begon in 2017 en heeft inmiddels al meer dan 50 shows gespeeld. De drie Haagse gasten maken energieke alternatieve hiphop waarop gedanst kan worden. De shows vonden plaats door het hele land, onder andere op festivals als Wildeburg en het Scheveningse Bonfire Beach Fest. Hoe ze dat doen, 50 shows in één jaar? “Gewoon lullen en goed spelen, man.” Voor nu heeft Muji Roux drie shows gepland in september, waaronder op de Clubavond van 3voor12, 28 september in het Paardcafé. Reden genoeg om de jongens aan de tand te voelen. Over improviserend vermogen, indiebands en haring.

Net als we plaatsnemen aan een picknickbankje op de Grote Markt, loopt minister Ferdinand Grapperhaus van Justitie langs. Kourosh, frontman van Muji Roux, begint meteen een rant. Over wat Grapperhaus’ partijleider Buma van het CDA, in de media heeft gezegd, eerder die dag. In felle en bedreven bewoording doet Kourosh zijn beklag. Dan valt er even een stilte. Bassist Willem en gitarist Quint kijken, net als ik, hem beduusd aan.

“En daar gaat onze muziek over.”

Muji Roux is:

Kourosh: Woorden en gitaar
Quint: Gitaar
Willem: Bas

Kourosh maakt er een grapje van, maar na doorvragen blijken de teksten die hij rapt wel degelijk belangrijk voor hem. “Onze shows zijn heel energiek. De teksten versterken die energie.”

De oorsprong van zowel de formatie van Muji Roux als haar naam ligt in Frankrijk. De eerste jamsessies werden in de zomer van 2017 in Le Roux, Zuid Frankrijk,  gehouden. “Ik had een sologig,” legt Kourosh uit, “en ik wilde met band optreden. Via via kende ik Quint en Willem. Mijn oude nummers zijn vervallen, echt kutnummers waren dat. Toen zijn we samen goeie muziek gaan maken.” Samen schrijven en jammen deden de mannen in Le Roux. Tijdens de Franse jamsessies vonden de boys terloops een bijvoeglijk naamwoord uit: ‘muji’. “Als in, dit is muji hard, weetjewel” verduidelijkt de frontman. Dan is één en één twee, wat de naam betreft.

“We zijn niet de nummer zoveelste indieband of indie-electroband, met alle respect voor die muziek” aldus gitarist Quint. “Er is heel veel indiemuziek. “Veel te veel eigenlijk” vult Kourosh aan. “Uiteindelijk weet ik weinig hiphopbands in de regio Den Haag te noemen. De Leidse Destructive Penguins zijn de enigen die ook doen wat wij doen, maar zij zijn meer een reggae-hiphopband.”

De mannen beloven een, voor deze regio, unieke sound. Over hun show zijn ze minstens even zelfverzekerd. Gitarist Quint legt uit: "Ons improviserend vermogen is heel groot, andere dingen zijn vaak uitgekauwd. Onze optredens zijn elke keer anders.” En dat is niet alleen prettig voor terugkerend publiek. “Als we vier shows in tien dagen hebben, zou dat saai kunnen worden voor onszelf. Maar dat is dus niet zo.”

Verveling of routine op het podium hoeft de band dus niet te vrezen. Weten ze dat ook over te brengen naar het publiek? “We hebben een keer een show gehad, hier in Den Haag, waarbij Kourosh het hele publiek zo ver kreeg om hun shirt uit te doen” vertelt Quint glunderend. De frontman heeft er zijn bedenkingen bij: “ik stond zelf in m’n onderbroek, dat was niet zo sophisticated. Maar er hing dus wel een heel goede sfeer.”

Met het opnemen van een plaat heeft Muji Roux nog geen haast. “We hebben nu onze gigs, en als we denken dat de tijd daar is om de studio in te gaan, dan is de tijd daar. Hoe langer we blijven spelen, hoe beter we wat we voor ogen hebben echt opnemen.”

Wat de toekomst betreft durven de gasten over de grens te kijken. “Ik ken guys in Berlijn en ook in Parijs, waardoor we daar ook zouden kunnen spelen. Maar we hebben nog zoveel vette shows in Nederland die we kunnen spelen dat die ons voorlopig nog hier houden” aldus de frontman.

"We hebben nog zoveel vette shows in Nederland die we kunnen spelen dat die ons voorlopig nog hier houden”

De hoogtepunten van de shows die de mannen voorlopig binnen de eigen grenzen houdt, waren Wildeburg festival in Amsterdam en Paradiso Noord. “En eigenlijk is Skiffa ook altijd leuk. Scheveningen zijn altijd goede optredens” verzekert Kourosh. “We houden allemaal van haring. Haring is een beetje onze mascotte; als iemand auditie doet voor onze band is het belangrijk dat ‘ie van haring houdt. We zouden nooit samen kunnen spelen met iemand die niet van haring houdt.”