Haags Pop Podium Live, georganiseerd door de R.G. Ruijs Stichting, is een vast onderdeel van de The Hague Festivals en vindt jaarlijks plaats op de Grote Markt. Op de dag voor Parkpop om precies te zijn. Zaterdag 26 juni was het zover en betraden bekende en minder bekende Haagse acts ’s middags en ’s avonds het podium. Hoogtepunten waren de optredens van Vuigtuig en George Kooymans & Frank Carillo. Verder kenmerkte het programma zich door een mainstream geluid.

Het akoestische trio Capisce? mag het festival openen voor een publiek dat heerlijk ontspannen op het terras van de Grote Markt van het prachtige weer geniet. De ogenschijnlijk luchtige liedjes herbergen diepgaande en persoonlijke teksten. Zo gaat het nummer ‘Cool motherfucker’ over gitarist Matto Kranenburg. Voorafgaand aan het nummer vertelt hij waar het nummer over gaat. “Tot twee jaar geleden stopte ik alles in mijn neus. Dit nummer gaat erover dat je daar niet in moet blijven hangen, zoals ik deed.” Zangeres Kim van Roijen weet het nummer goed te vertolken, al gaat het over haar bandlid, en ze maakt indruk met haar prachtige stem. Sinds kort speelt Richie Bleijenberg van de band F mee op cajon. Dit is een goede aanvulling, maar toch zouden we Capisce? graag eens met volledige band zien, want zeker op een groot podium kunnen de nummers nog net iets beter uit de verf komen. (RH)

Zo puur als het optreden van Capisce? overkomt, zo gemaakt oogt die van meidenband The Mrs.. Het is alsof alle aankondigingen, poses en pasjes tot in de puntjes zijn gerepeteerd in de oefenruimte. Er lijkt weinig ruimte voor spontaniteit. Misschien heeft dat nog te maken met onervarenheid, maar het maakt het optreden er niet beter op. Muzikaal tapt The Mrs. uit het poprockvaatje en de nummers worden goed vertolkt door zangeres Karin die een krachtige stem heeft. Helaas werkt het optreden niet echt naar een hoogtepunt toe en kabbelt de set een beetje voort. The Mrs. moet vooral van de vaste paden durven af te wijken, dan kan er veel meer uit gehaald worden. (RH)

Derde band op het programma vanmiddag is Slau. Relaxed zittend op een kruk brengt Jeroen van de Wiel samen met zijn band een scala aan Nederlandstalige liedjes. De stijl zit ergens tussen Americana, country en Nederpop in. Hierdoor is het ook niet verwonderlijk dat Slau een aantal odes doet aan Johnny Cash. Maar ook U2 en Oasis worden geëerd door het brengen van (Nederlandstalige) bewerkingen. Het geheel komt gezellig en toegankelijk over, maar mist helaas de rauwheid van de originele uitvoeringen. (TL)

November’s Dream is de volgende band die het publiek op de Grote Markt mag vermaken. Met de komst van een nieuwe zangeres, genaamd Marlies Ruigrok, mag de band zich prijzen met een groeiende aanhang. De muziek van November’s Dream is poppy en tegelijkertijd jazzy. Het pianospel van Rik is redelijk virtuoos te noemen, maar ook bassiste Meike en drummer Marlon doen hun best. Meest bekende nummer in de set is ‘Daydreamer’, dat ook vaak te horen is geweest in het radioprogramma Haags Pop Podium. Wanneer de band klaar is, blijken nog tien minuten over te zijn en gooit het viertal er op verzoek nog een nummer uit de gespeelde set tegenaan. (TL)

De Haagse singer-songwriter Femke Japing heeft vandaag haar complete band opgetrommeld, met onder andere Thijs Muus op gitaar waarmee zij tweederde van het trio Remmelt, Muus & Femke vormt. Op de set staan de nummers van haar eerste solo-album ‘Ready As I’ll Ever Be’, prachtige nummers met catchy melodieën en veel melancholiek. Goede nummers schrijven kan Femke wel, maar een boeiende live show neer zetten blijkt toch iets lastiger. Het geheel is nogal statisch en Femke zelf oogt zelfs enigszins onzeker op het podium, terwijl ze de afgelopen jaren toch een behoorlijke lijst aan optredens door het hele land heeft afgewerkt. Muzikaal valt er heel weinig aan te merken, maar om echt een stap verder te komen is er meer nodig dan een goed liedje. Als Femke net dat beetje extra weet te geven, kan ze zo in het rijtje van succesvolle artiesten als Stevie Ann, Ilse DeLange of Marike Jager terecht komen. (RH)

De formatie Vuigtuig is een beetje een buitenbeentje in de programmering vandaag. Sowieso zien alle leden er alternatief gekleed uit, maar ook muzikaal is het allemaal net even anders dan wat we eerder hoorden. Vuigtuig staat namelijk voor rauw, cult en doordrenkt met levensbeschouwelijke teksten. Zeemansliederen, zo zou je het misschien ook kunnen noemen. In die zin hebben ze wel wat weg van De Kift, die min of meer uit hetzelfde vaatje tapt. Teksten die over de dood gaan - bijvoorbeeld in het lied over Herman Brood - worden wonderlijk genoeg goed ontvangen door het publiek. Het zal waarschijnlijk te maken hebben met de overtuigingskracht van frontman Marlon van Cappelle, die gehuld met zonnebril en met strakke blik een ontegenzeggelijk charisma heeft. (TL)

Levi Silvanie wordt veelbelovend aangekondigd door Gerard van den IJssel (“Voor deze artiest wordt de rode loper uitgelegd op de Nederlandse Antillen”), maar krijgt het publiek op de Grote Markt gedurende het concert niet mee. Hoewel zijn liedjes erg goed in het gehoor liggend zijn, zeg maar gerust mainstream, lukt het Levi zelfs niet om de mensen iets simpels als ‘pa-pa-da-pa-pa-pa-da’ mee te laten zingen. Zou het misschien komen doordat hij de aan- en afkondigingen tussen de nummers door in het Engels doet? Het is misschien bedoeld om professioneel te zijn, maar tegelijkertijd komt het erg onpersoonlijk over. (TL)

Eén na laatste act is Pravini, een solo-artieste die ondanks haar jonge leeftijd - 23 jaar - een rijk muzikaal verleden heeft. De show wordt begonnen met Pravini achter de elektrische piano, maar later komt ze erachter vandaan en richt zij zich volledig op haar vocalen. De live band achter haar brengt zwoele, soulvolle muziek en klinkt minstens zo mainstream als de vorige act Levi Silvanie. Meest opvallend is het elektronische drumstel, waarop de drummer aardig wat verschillende ritmes weet te spelen. De presentatie van Pravini is wat onzeker, misschien zelfs aandoenlijk, wat eigenlijk helemaal niet nodig is met zoveel optredens achter je naam. (TL)

George Kooymans & Frank Carillo hebben de eer Haags Pop Podium Live af te sluiten. De twee heren zetten een ijzersterke sound neer, samen met begeleidingsband The Barking Dogs, en vormen daarmee een waardige slotact. De twee gitaristen zijn enorm goed op elkaar ingespeeld en wisselen elkaar waar nodig af met solo’s. Het concert duurt ruim een uur en het enthousiaste publiek krijgt ook nog eens een toegift van twee nummers. Daarna is het toch echt over, wat komt doordat de gitaarversterker van Kooymans het begeven heeft. Maar de volgende dag op Parkpop is er een nieuwe kans om de twee heren live aan het werk te zien… (TL)