Op de eerste dag van The Hague Jazz 2009 kon je later op de avond genieten van optredens van Solomon Burke, Take 6, Kraak & Smaak, Dave Holland Quintet en de Haagse zanger Benjamin Rhodes. De grote verrassing van The Hague Jazz was echter de uit Israel afkomstige band TriBeat, die het podium van de A-Train afsloten met een wervelende set vol opzwepende beats.
Benjamin Rhodes laat zien dat onze eigen Haagse jazzbodem vruchtbaar is en dat er nog altijd jonge talentvolle, veelbelovende talentjes uit te voorschijn komen. Benjamin Rhodes is er daar een van. Met een eigen stemgeluid en swingende begeleiding weet hij het aanwezige publiek van begin tot eind te boeien. Zonde dat er in het begin zo weinig mensen de weg naar het podium hebben gevonden. Ze missen vrolijke nummers die in een jazzy jasje naar voren worden gebracht. Gelukkig komt daar langzaam maar zeker verandering in, en staat men bij de toegift vooraan het podium flink mee te swingen.
Wanneer we naar Dave Holland gaan kijken vermoeden we dat we te maken zullen krijgen met een bijzondere bassist. De man heeft een ellenlange discografie op zijn naam staan en speelde in talloze formaties waaronder die van groten der aarde als Miles Davis. Voor The Hague Jazz is hij geprogrammeerd met een eigen band: het Dave Holland Quintet. Hoewel het in het begin van de set lastig is een lijn te ontdekken in het geluid van de door elkaar heen solerende muzikanten, transformeert de muziek zich al snel naar heerlijk in het gehoor liggende luisterjazz. Holland blijft daarbij bescheiden op de achtergrond, en leidt de band zoals het een ervaren muzikant betaamt.
Neem twee schitterende zangeressen en een charismatische zanger. Voeg daar acht swingende muzikanten aan toe. Hussel het door elkaar en je hebt het perfecte recept voor een superavond. De temperaturen lopen hoog op in de zaal waar de Wicked Jazz Sounds Band hun kunstje doet. De band die is ontstaan uit de Wicked Jazz Sounds Club Night krijgt het ook zonder DJ op The Hague Jazz voor elkaar om bij werkelijk iedereen in de propvolle zaal de voetjes van de vloer te krijgen met hun geweldige mengeling van jazz, soul, funk en samba. Misschien wel één van de meest spetterende optredens van de avond.
Ze zijn al meer dan twintig jaar actief, werkten met artiesten als Ray Charles, Stevie Wonder, Marcus Miller, Whitney Houston, Quincy Jones en Brian McKnight, en hebben niet minder dan tien Grammy’s gewonnen en dat allemaal door het gebruiken van slechts één instrument; hun eigen stem. Take 6 is een Amerikaanse a capella formatie die je verstelt doet staan wat er allemaal mogelijk is met de menselijke stembanden. Het repertoire wordt zesstemmig gebracht, waarbij vooral Alvin Chea erg opvalt met zijn ultiem lage stemgeluid. Echter, hoe verbluffend het ook is wat de heren doen, na een uur a capella snak je naar een fijne gitaarsolo of drumbeat.
Zoals het een echte koning betaamt, nestelt de King van Rock n Soul, Solomon Burke, zich in het midden van het podium neer en weet, zonder ook maar een centimeter te verplaatsen, heel de tent op zijn kop te zetten. Door zijn karakteristieke stem, expressieve gelaatstrekken en drukke armbewegingen, resulteert het optreden al gauw in een swingend feestje. Voor de doorgewinterde Burke fan, is het optreden letterlijk een feest van herkenning. Verscheidene hitjes komen voorbij. Dat zijn mierzoete liefdesliedjes, swingende levenslessen en meer. Een aantal gelukkigen krijgen zelfs de mogelijkheid om achter de legendarische soulzanger op het podium plaats te nemen en daar al zwaaiend te dansen. Het levert prachtige beelden op!
De jonge Haagse pianist Maurits Roes treedt vanavond in Mariska’s op met zijn Maurits Roes Trio. De bassist, drummer en pianist brengen rustige luisterjazz ten gehore, waarin hun muzikale kwaliteiten uitstekend naar voren komen. Helaas speelt het drietal aanvankelijk voor een vrijwel lege zaal. Pas na twintig minuten komt er wat meer publiek binnendruppelen en krijgen de heren de waardering die ze verdienen.
Het overgrote deel van de bezoekers van The Hague Jazz heeft op de vrijdagavond echt iets gemist. TriBeat uit Israel sluit het A-Train podium af voor aan handvol liefhebbers. Jammer, want dit is echt één van de topacts vanavond. Het is ook een erg bijzondere formatie. Naast drums, bas, percussie en gitaar maakt de band gebruik van sitar en didgeridoo. Samen zorgt dit voor een zeer dansbare mix denkend aan acts als Faithless en Jamiroquai. Het aanwezige publiek danst er lustig op los tot in de late uurtje op deze eerste avond van The Hague Jazz.
De afterparty van de eerste avond wordt verzorgd door dance en funk sensatie Kraak & Smaak. Zij krijgen het voor elkaar om zelfs de meest stugge, stijve danser, op de beat met zijn heupen mee te laten wiegen. Mystieke intro’s monden uit in een groovende massa van dansbare ritmes, vrolijke tonen en foefjes. Maarliefst twee uur lang spelen ze het publiek toe, zonder ook maar een moment te vervelen. Een perfectere afsluiter had The Hague Jazz niet kunnen programmeren.
Het is al laat op de avond wanneer Nina Ebbenhout met haar band het podium mag betreden. De zangeres weet het inmiddels enigszins vermoeide publiek nog prima te vermaken: hoe kan het ook anders met zo’n prachtige jazzstem? We horen aan Ebbenhout dat ze ervaren is en haar stem optimaal controleert, hoewel ze deze avond duidelijk niet alles geeft wat er in zit. Hetzelfde geldt voor de band, die prima speelt maar zich niet helemaal geeft: de muziek blijft erg gladjes en gemaakt. Imponerende solo’s, gecompliceerde constructies en originele opbouw ontbreken. Nina Ebbenhout en band brengen Hollywoodjazz.