Daniël Lohues heeft grip op Haags BinneNach publiek

Drentse blueszanger zingt lied gericht aan jubilerende vorstin

Cecile Morel / Foto's: Lilian van Dijk, ,

“Mag ik met je meelopen?”, vraagt het meisje. Ze heet Suzanne, komt uit Breda en is speciaal naar de Nach gekomen voor het optreden van Daniël Lohues. Ze wil hem iets geven. Het blijkt een Sultana Sesam reep te zijn, zijn favoriet, versiert met bloemetjes en een gedichtje. Daniël’s tragikomische optreden heeft ook deze keer zijn doel niet gemist. De Drentse dialectzanger was tijdens de derde editie van de BinneNach een van de hoogtepunten.

Drentse blueszanger zingt lied gericht aan jubilerende vorstin

“Mag ik met je meelopen?”, vraagt het meisje. Ze heet Suzanne, komt uit Breda en is speciaal naar de Nach gekomen voor het optreden van Daniël Lohues. Ze wil hem iets geven. Het blijkt een Sultana Sesam reep te zijn, zijn favoriet, versiert met bloemetjes en een gedichtje. Daniël’s tragikomische optreden heeft ook deze keer zijn doel niet gemist. De Drentse dialectzanger was tijdens de derde editie van de BinneNach een van de hoogtepunten. De Kleine Zaal van Theater aan het Spui is goed gevuld met goed geluimde mensen. Ze luisteren naar de zinderende bluessongs en grappige verhalen van de Skik-en- Louisiana Blues Club-voorman. “De duvel kreeg grip op mij”, zingt hij. De zanger heeft grip op het Haagse BinneNachpubliek. Elk woord, gesproken of gezongen, wordt ademloos gevolgd om dan beantwoord te worden met onderdrukt gegiechel en geproest. Dit is echt heel leuk! Of hij nu een dankzegging doet voor groen gras (en groene asperges die anders wit zouden zijn) of zingt over de jammerlijk mislukte opknapbeurt van zijn huis (hij wilde zo graag een leien dakje hebben) Daniël heeft humor. Onlangs werd hij in een telefonisch interview gevraagd of hij wat met de koningin had. Hij bleek een liedje voor haar te hebben geschreven: ‘’Beste Koningin,’’ heet het. De majesteit zou namelijk naar Drenthe komen. Tevens zou het de eerste keer zijn dat Maxima aan het volk getoond zou worden. Drenthe was in rep en roer. Maar er kwam een crisis met zieke koeien en Daniël bleef met zijn liedje zitten. Vanavond zingt hij alsnog dit lied gericht aan de jubilerende vorstin. Wat volgt is een vrij ernstig nummer aan de piano. Een pleidooi dat Drenthe alsjeblieft het platteland mag blijven ook al worden de andere provincies volgebouwd. Juist doordat het er ook hier niet te dik bovenop ligt kan het aanwezige publiek een glimlach niet onderdrukken. Het leven op het platteland komt als thema vaak in zijn liedjes aan bod. Hoe is hij op het idee gekomen om de link tussen zijn woonplaats Erica en het verre Louisiana te leggen? “Ik ben er gewoon terechtgekomen. Er is wel een link maar dat wist ik pas toen ik er was. De mentaliteit op het platteland is overal hetzelfde”. Backstage schenkt hij gezellig een wijntje in en praat over zijn nieuw uit te komen CD. Als ik hem de titel van dit artikel vertel is hij aangenaam verrast. Juist deze ochtend heeft hij beslist dat het schijfje ‘’Grip’’ gaat heten. Zijn tweede album met The Louisiana Blues Club is opgenomen in de Haarlemse Zeezicht studio. De bandbezetting problemen uit de documentaire “Hoogst Tied Veur De Blues” liggen ver achter hem. “We hebben het kaf van het koren gescheiden”, zegt hij. “Inmiddels hebben we een strakke band. Helemaal te gek”. Thuis draait hij nooit de blues. “Ik speel thuis ook nooit op mijn gitaar. Wel piano, dat vind ik veel fijner”. Een hit hebben zoals “Op Fietse” in 1997 gaf hem “een kick, maar is niet broodnodig”. Zijn geld verdient hij niet alleen maar met op het podium te staan. Hij schrijft liedjes voor anderen zoals Jenny Arean. De song “Zolang de liefde maar blijft winnen” verscheen onlangs op de CD van Paul de Leeuw. Wat is je drijfveer op om het podium te gaan staan? “Dat vraag ik me ook heel vaak af. Doorgaans ben ik helemaal niet iemand die graag op de voorgrond treed. Het gebeurt toch elke keer. Het leuke aan live spelen vind ik dat je weken niet thuis bent, je eet sushi. En als je dan terug bent dan is het grasmaaien, huis opruimen en de vergadering bijwonen van de orgelcommissie. Zo zie ik het graag: verschillende kleurtjes. Ik raak vrij snel verveeld. Maar als je een periode alleen maar onderweg bent dan werkt dat weer afstompend. Je komt in zo’n rock ’n roll sfeertje terecht. Het wordt ook steeds later”. Lohues blijkt een band met Den Haag te hebben. “Als we vroeger naar de stad gingen dan gingen we naar Den Haag. Mijn peettante en oom komen hier vandaan, mijn neefjes en nichtjes. Mijn eerste manager woonde hier en mijn eerste bandje The Charlie’s werd geproduceerd door Gruppo’s Hans van den Burg. Daniël heeft hier een boel vrienden en kennissen, onder andere het verderop optredende Di-rect. In de aanloop naar hun eerste album voorzag hij ze van gitaaradviezen.” Hij sms-ed nog steeds met de jongens. Heeft hij nog tijd gevonden om deze Nach naar andere bands te luisteren? “Ik houd er niet zo van. Je bent niet meer onbevangen. De helft van de tijd zit je toch te kijken naar wat voor soort versterker ze gebruiken. Er is vaak veel dronken volk. Nee, het is mooi geweest”. 17 Juni 2005 is Lohues weer in deze contreien als hij optreedt in De Boerderij in Zoetermeer.