Breda Barst borrelt na met… Ruben Block

Ruben Block grijpt je bij je strot

Interview: Lisa Ruskus en Bouke Sonnega, foto’s: Martijn Stadhouders ,

Via interessante interviews met opvallende acts laten we Breda Barst nog even naborrelen en kun je lezen wat Ruben Block zelf van het concert vond, voor welk publiek hij graag speelt en of we solo nog meer van hem kunnen verwachten.

Ruben Block grijpt je bij je strot

Na een waanzinnig mooi optreden maakt Ruben Block, graag even tijd voor 3VOOR12/Breda. Nou ja, even, een goed uur legt Block zijn ziel bloot. What grabs Ruben Block, De enige echt rock’n’rollheld die de lage landen nog rijk is? De frontman van Triggerfinger treedt vandaag alleen aan op Breda Barst. Wat drijft hem om muziek te maken en hoe is het zonder zijn Triggerfinger vrienden? Kunnen we solo nog meer van hem verwachten? 3VOOR12/Breda dronk een pilsje met niet alleen een van de beste, maar ook met stip de meest sexy artiest van het festival. 

Solo 
Hoe is het om solo op te treden in plaats van met zijn drieën? 
“Het is heel fijn, maar het is allebei heel fijn. Het is vrijer om alleen te spelen, je bent kwetsbaarder, ik heb nu zo’n vijf keer alleen gespeeld op verschillende festivals. Het voelt heel intens om alleen te spelen, de sfeer is intiemer. Anderzijds kan er niets tippen aan het spelen met twee andere mensen, waarmee de klik zo goed is dat het vanzelf gaat. Triggerfinger is mijn enige band, dat is dé band. Maar we doen ook allerlei verschillende projecten, zo kom je niet in een sleur met Triggerfinger.” Een van die projecten was een eenmalig concert rond smartlappen en levensliederen. Vol enthousiasme begint Ruben te vertellen: “Triggerfinger vervulde de orkestfunctie, we zijn er veertien dagen heel intensief meebezig geweest. Het is een mooi concept, dat levenslied. Het is fris en heeft een andere dynamiek. Ik wil veel fijne dingen doen, veel verschillende dingen doen.“  

Solo op Breda Barst, twee jaar terug nog met Triggerfinger kornuiten, was je nu zenuwachtiger? 
“Ik was wel een beetje bang voor het publiek, Breda Barst is toch ook wel een beetje het festival van de vliegende pils. Maar 't was een heel fijne show. Ik geloof dat 't publiek wel genoten heeft.” De interviewers bevestigen dit direct.  Lisa: “Je hebt mij in ieder geval kippenvel bezorgd.” De Vlaamse zanger kreeg met een 9,5 ook nog eens de beste beoordeling van de redactie.

Solo speel je ook nummers van Triggerfinger, doen de andere bandleden dit ook? 
“Nee, maar als zanger kan het wel, verwacht men dat ook wel. Ik schrijf ook meestal de teksten. De nummers komen natuurlijk samen tot stand, soms heeft Mario een gaaf idee of Paul, samen komen we er altijd uit.”  

Wat zijn je ambities binnen je solocarrière, mogen we een soloplaat verwachten? 
“Ik zou wel een eigen plaatje willen maken, maar dat hoeft niet morgen. In mei gaan we de nieuwe cd van Triggerfinger opnemen, er zijn plannen om in Amerika op te gaan nemen en te mixen. Ze denken daar extremer.”  

Gaan we je solo ook in theaters zien? 
“Dat zou best kunnen, mensen komen dan echt voor de liedjes en is er meer kans op intimiteit en subtiliteit, ook voor jezelf.”  

Live of op cd 
Volgens Bouke is Triggerfinger meer een liveband dan op cd. “De vloek van Triggerfinger is dat het nooit zo goed op cd kan zijn als het live is.” Ruben: “Zet ‘What Grabs Ya?’ maar eens over de mengtafel op, dan klinkt het toch een stuk vetter. Op plaat moet je spelen op huiskamerniveau, dat is een moeilijkheid. In de studio maak je samen een creëerend vermogen, 'Always keep your mind open'. Soms heb een riff waar je aan gehecht bent geraakt, maar dan moet je hem eigenlijk toch weggooien.”   

Een nummer schrijven, hoe doe je dat? 
“Ik wacht niet op een goddelijke ingeving van boven, er is geen regel voor het schrijven van een nummer. Soms zit ik tijdens de soundcheck met mijn telefoon op ‘dictafoonfunctie’ om nog snel even een ideetje vast te leggen. Soms komt een nummer er in een keer uit, maar ‘First Taste’ heeft bijvoorbeeld wel veertig refreinen gehad, totdat ik uit frustratie begon te schreeuwen en daar was het refrein. Ik schrijf ook veel teksten in de auto. Laatst moest ik een nummer schrijven als einde voor een afstudeerfilm. Ik zag dat als een soort schrijfopdracht, ik schreef toen ook in de auto, de hele auto zat vol met post-its. Thuis heb ik ze allemaal bij elkaar gelegd en heb er een nummer van geschreven. Het resultaat is heel mooi geworden.”  

Seks en Nick Cave
Block coverde het nummer ‘Hold On To Yourself’ van Nick Cave. Cave blijkt een voorbeeld te zijn. Block: “Nick Cave schrijft mooie teksten en smijt met zichzelf. We speelden dit jaar op Werchter, net als Nick Cave. De grootste angst had ik voor hem, het is echt zo’n figuur waar je je dochter niet mee op pad laat gaan! Ook is Nick Cave zo productief, het spreekt je aan , bezorgt je kippenvel en pakt je bij je strot. Hij heeft echt een eigen zin, en schrijft mooie dingen. Nick Cave is intellectueel, hij gebruikt dure woorde,n maar weet ook wat ze betekenen. Ik ambieer het niet om Nick Cave te zijn. Nick Cave is sexy. Veel luide gitaarbands vergeten dat, Led Zeppelinplaten hebben dat wel.” Ruben is in eigen persoon ook de belichaming van de seks die hij lijkt te bedoelen in zowel zijn eigen muziek als in die van anderen. Op het podium is hij charismatisch en integer tegelijk. “De vibe maakt dat het sexy wordt, de seks is een soort spanning. Die spanning proberen we ook in de teksten te leggen. Een pak creëert ook spanning. Iemand schreef in een recensie dat Triggerfinger een ‘aangename arrogantie’ heeft, dat was oké. De suggestie maakt het spannend. Er ontstaat een soort broeierigheid. Een soort smerigheid die Nick Cave ook heeft."  

De borst op de hoes van ‘What Grabs Ya” ook een verwijzing naar de erotiek? 
“Dat is inderdaad wel seksueel geladen. Mensen vonden het een ‘hiphop-titel’, maar je moet het zien zoals Jack Nicholson zou uitspreken; en hij heeft verstand van seks.”  

Zijn er andere inspiratiebronnen? 
“De jaren vijftig inspireren mij en de teksten van AC/DC , daar ben ik wel fan van. Rock’n roll heeft een behaalde schunnigheid. De Rolling Stones traden ooit op met Howlin’ Wolf  in een tv-show, zij hebben het toen goed af kunnen kijken. Op Werchter waren mijn hoogtepunten Elbow en Nick Cave, er waren zoveel nieuwe bandjes waarbij alles vanaf de harde schijf komt.  Niet alleen andere muzikanten inspireren mij, ook films en sferen. Ik hoor heel de dag mooie woorden en zinnen: alles is inspirerend.”  

Ambities en emoties 
Wat is voor jou het doel van muziek maken?
  
“Muziek is een ervaring die je met iedereen wilt delen, er is ook zoveel mooie muziek gemaakt die ik met anderen wil delen. Daarom speel ik solo ook zo veel covers. Je vraagt je altijd af ‘What grabs ya? Wat pakt je bij strot?’ Als iemand is geroerd door muziek of door een andere cultuuruiting is dan is het doel bereikt. "  

Gebruik je autobiografische elementen in je teksten? 
“Soms vertrek je vanuit een autobiografisch element, maar daar houd ik mij niet per se aan vast. Iets in een nummer moet triggeren. Je moet kunnen combineren met het product als uiteindelijke doel. Ik heb een emotioneel moeilijke periode achter de rug. Emotionaliteit is belangrijk om eerlijk en goed je ding te kunnen doen. Al kan ik niet schrijven als ik me echt klote voel, het is meer observatie achteraf. De band heeft me daar heel erg bij geholpen. We zijn niet alleen een band, we zijn ook vrienden.”  

Bassist Paul heeft een tijdje in een afkickkliniek gezeten. Hoe gingen jullie daar als band mee om? 
“We hadden plannen met Triggerfinger en hebben gezegd: 'het is jouw probleem en als je het op kunt lossen en wilt blijven, zien we u graag terug en maken we een tweede start.' Het gaat nu weer goed met hem. Hij heeft gisteren zijn huwelijksfeestje gehad, hij is vorige week dinsdag getrouwd.”  

Hoe beleef je muziek? 
"Muziek gaat een eigen leven leiden, de sfeer van een nummer is altijd anders. Ook een optreden is altijd anders. Er is een kleine gewoonte ontstaan om, zeker bij de wat intiemere concertjes, ter plekke percussiemateriaal te zoeken. Zoals een zak chips, dat is een ondergewaardeerd percussie-instrument. Concerten spelen, werkt als therapie, in muziek kun je alles zeggen. Elk optreden is weer een verrassing, je weet niet hoe je een show gaat spelen. Op een groot festival is een meeklapmoment wel heel aanstekelijk, dat werkt motiverend. Het gaat om het maken en beleven van muziek.”  

Ruim een uur en twee biertjes later zit het erop, de openheid en eerlijkheid van Ruben Block tijdens het interview is verbazend. We zijn blij dat hij met ons heeft willen delen wat hem bij zijn strot grijpt.