I Am Oak verwondert door ongeëvenaarde samenzang

Intiem release-concert in de Amstelkerk mondt uit in schreeuwfestijn

Katja Hagenbeuk ,

Stilte. Vanuit het publiek. Vanuit I Am Oak. Thijs Kuijken is bezig zijn gitaar te stemmen en bedankt het publiek voor haar aandacht. Hij begint iets te tokkelen, zijn stem valt in. Dan de rest van de band en vier stemmen tegelijk zingen: ‘When you arrive I’m up and I’m gone’. Het liedje Everything In Waves, dat te horen is op de nieuwe plaat Nowhere Or Tammensaari, is één van de vele hoogtepunten van het release-concert in de Amstelkerk. En dan vallen de instrumenten stil en is alleen de samenzang er nog, wat leidt tot een adembenemende, ingetogen climax. I Am Oak is subliem vanavond.

Luik
Voor de mini release-tour in Nederland is Luik ingezet als voorprogramma, die met hun sobere, ietwat experimentele slow-core perfect in de setting passen. De band benadert soms een spookachtige Grizzly Bear klank, die vooral wordt gecreëerd door de tamelijk geniale gitarist: zijn spel is energiek en sprankelend. Maar Luik bewijst vooral een heel eigen geluid te hebben met intelligente en uitgekiende liedjes, die live uitstekend overkomen.

Samenzang

I Am Oak speelt vanavond een gemixte set van oudere liedjes en liedjes van het nieuwe album. Een van de openers is het nieuwe liedje Grown: Kuijken zijn warme stem is goed verstaanbaar waardoor de teksten niet de kans krijgen in de muziek te verdrinken. Hoewel zijn stem op zichzelf zeer sterk is, komt de vierstemmige samenzang nog vele malen krachtiger over. Dit komt door karakteristieke stemmen die samenkomen: de knusse en karaktervolle stem van Kuijkens, de lieflijke meisjesstem van Aino Vehmasto en de bariton van Stefan Breuer. Hierdoor ontstaat er een uniek instrument, dat op sommige momenten kippenvel tot op het bot bezorgt. I am Oak kan makkelijk een eigen A capella-koortje oprichten, want alles wordt ook nog eens waanzinnig zuiver gezongen.

Afgezien van een uitstekende uitvoering, blijkt dat de muziek van I am Oak een behoorlijk nostalgische uitwerking kan hebben. On Trees And Birds And Fire –liedje van debuut-album On Claws- roept herinneringen op en klinkt als een zomernacht die je ooit doorbracht met een oude geliefde, ‘like before’.

Tijdens de toegift worden de vier mannen van Luik nog het podium opgeroepen om mee te zingen met het laatste liedje Bircher. Een nummer dat rustig begint met alleen de stem van Kuijken, maar verder in het nummer zingen er steeds meer bandleden mee. De frontman gaat intenser en harder zingen, totdat hij zijn longen uit zijn lijf schreeuwt. Daarna volgen de mannen van Luik en de rest van I Am Oak zodat het liedje uiteindelijk op een collectief schreeuwfestijn lijkt. Steeds luider en indringender klinkt de kernzin van het lied door de zaal: “WE SANG HYMNS ON THE HOLY GROUND!”. En zo is het ook. I Am Oak zingt wonderschone liederen op heilige grond in de Amstelkerk en laat het publiek op de rand van verwonderdering naar verbijstering achter.