Het Oosterpark viert het lieve leven

Sfeerverslag Appelsap 2013

Tekst Guus Ritzen | foto's Anne Caroline Slump ,

Appelsap 2013 was een geslaagd feestje. 3voor12 Amsterdam was erbij, schoot foto's en pakte de sfeer beet.

Het loopt tegen half zes ’s avonds. De wolken die tot dan toe de lucht boven het Oosterpark hebben bedekt gaan uiteen en de zon breekt door. Maar bij de Food Court wordt dit nauwelijks opgemerkt. Lustig, weelderig dansen de bezoekers van Appelsap 2013 er hier op los met hiphopklassiekers en de geuren van garend vlees en steenoven-pizza’s. Bij deze vrolijke verzameling van voedselkraampjes gevuld met eetwaar uit alle uithoeken van de wereld is - wellicht onbedoeld - een van de leukste plekken van het festival te vinden. Een DJ draait, de mensen joelen, er wordt getoefd in het gras. De zon geeft het zijn gratie. It’s all good.

Appelsap 2013. Er was wat om te doen geweest. Het had een haar gescheeld of één van de weinige urban festivals die Nederland rijk is was dit jaar niet neergestreken in het Oosterpark. De omwoners klaagden over de afsluiting van het park gedurende de festiviteiten en de onvermijdelijke geluidsoverlast. Na politiek getouwtrek in de deelraad van Oost kreeg het uiteindelijk toch groen licht. Hun weerslag op het festival hadden deze calamiteiten in elk geval niet. Het publiek heeft er zichtbaar zin in vandaag.

Dat laat zich zien in toch een van de belangrijkste facetten van het Amsterdamse feest: de sfeer. Want minstens zo belangrijk als de programmering lijkt dit voor de bezoekers een pull-factor te zijn. Danora, een jongedame uit Woerden, beaamt dit: “Het is hier anders dan op andere festivals. Veel verschillende culturen, je vindt hier van alles. Je kunt hier echt jezelf zijn.” En die multiculturele mix aan volk beweegt zich vredig langs elkaar. Niet alleen langs elkaar, maar ook dóór elkaar. Mét elkaar. Een gemiddelde Appelsap bezoeker typeren? Onmogelijk. Want nee, het zijn niet meer louter Amsterdammers. En nee, het zijn niet meer louter hiphopliefhebbers. Jong, oud. Vrouwelijk, mannelijk. Modieus dan wel casual. Uit alle hoeken van Nederland en daarbuiten. Er is geen vat op te krijgen. Ivarildo uit Amsterdam bekijkt van een afstandje tevreden het optreden van Great Minds op de Main Stage en is vandaag voor de vierde keer op Appelsap. Ivarildo: “Het publiek is hier altijd relaxed en rustig. Het is gewoon genieten. Het publiek is gevarieerd maar dat is tegenwoordig wel vaker zo. Op Dance Valley zie je ook urban gasten.” De conflictloze aard van het festival toont zich ook in het dagverloop van de beveiliging. “De sfeer was gemoedelijk vandaag” zegt Dennis, hoofd van de Security, na afloop. “Hier en daar wat kleine brandjes, maar die hebben we met een kort babbeltje opgelost. Dat is hoe wij het hier doen: spreek ze aan, vraag het vriendelijk.” Appelsap heeft ondanks haar overduidelijke groei in de laatste jaren het kleine imago weten te behouden. En dat is knap.

Zet men zich tussen het publiek en laat men de ogen rondgaan dan valt onvermijdelijk ook al het vrouwelijk schoon op. Bloot gebuikt, hoog gebroekt. Cirkelvormige zonnebrillen. Latex. Leggings. Alles wordt uit de kast gehaald. “De mode van vandaag bevalt me wel” grijnst Twan (35) uit Amsterdam. Jesse (22), student Media en Cultuur aan de UvA, constateert: “Meer dan bij andere festivals lijkt het hier ook te gaan om het zien en gezien worden.” Niet iedereen heeft er evenveel plezier van. “Er zijn te weinig mooie mannen en te veel mooie vrouwen”, verzucht Maartje (24) uit Groningen.

Een ander niet onbelangrijk facet voor het geheel dat Appelsap uitstraalt is het Oosterpark. Ja, het park kijkt en luistert lieflijk mee. Trots als een pauw toont het al haar groen dat kleurrijk vanaf elke hoek prijkt. Hiermee moet ook de groene kleur van het officiële logo begrepen worden: niet toevallig de kleur van het drankje waaraan het festival zijn titel dankt. Nee, meer een ode aan het groen van het park dat het festival herbergt. Appelsap ís het Oosterpark. Dat begreep de organisatie ook. Kon Appelsap niet in het Oosterpark, dan zou er dit jaar geen Appelsap zijn. Met als symbolisch centraal punt de Main Stage: een wat bruuske betiteling voor de muziekkapel die er pittoresk bij ligt. Het podium waar het eens, zo’n dertien jaar geleden, allemaal begon.

Is het dan alles rozengeur en maneschijn wat de klok slaat? Helaas niet. Bij het optreden van hoofdact Waka Flacka Flame dreigt de sfeer even te kantelen. Er staan ineens een hoop lui op het podium die er niet thuis horen. Terwijl de rapper zich in het publiek bevindt. Tot overmaat van ramp valt de muziek weg. Na een minutenlange stilte komt de presentator het podium op met de mededeling dat de Amerikaanse artiest niet terug gaat keren en dat het optreden afgelopen is. Er weerklinkt boegeroep. De stemming lijkt hier en daar even grimmig te worden. Sef (die overigens die dag bij vrijwel elk optreden lijkt op te duiken) betreedt precies op tijd samen met the Flexican het podium en scandeert “Appelsap, laat me je liefde zien!”. Het gejuich overstemt de negatieve geluiden. En wanneer the Flexican eenmaal op gang gekomen is, danst Appelsap weer verder alsof Waka er nooit is geweest. Zó was Appelsap 2013.

Check ook het Appelsap fotoverslag en het verslag van Atze de Vrieze hieronder: "Appelsap maakt salto's van vreugde"