Sommige artiesten doen er jaren over om op te vallen. Andere proberen dingen te forceren door bakken met geld in zichzelf te investeren, of een platenmaatschappij te zoeken die dat voor ze wil doen. En Stormzy? ‘I just went to the park with my friends and I charted (wow).’ Hij rapt het in Cold, de tweede track op zijn debuutalbum, en het is een knipoog naar zijn eerste hit: ‘Shut Up’. Want zo ging het: de jonge Stormzy schoot een video van de track in een park in Zuid-Londen, in zijn eigen buurt, en die video ging zo viral dat-ie uitgroeide tot een echte single. Bijna vijftig miljoen views heeft de originele YouTube-clip inmiddels, en Stormzy stond in een klap op de kaart als een rapper die anderen het zwijgen op kan leggen, een battle MC om rekening mee te houden.
De Britse grime bestaat natuurlijk al jaren, maar het lukt niet veel rappers om internationaal succes te scoren. Dizzee Rascal lukte het, maar alweer heel wat jaren terug. Michael Omari was amper tien jaar oud toen Dizzee’s debuut Boy In Da Corner uitkwam. Net te jong zou je zeggen, maar voor hem was het kennelijk een eerste vonk voor een eigen rap-carrière. Samen met Skepta mag hij zich momenteel een van de internationale vaandeldragers van het genre noemen. Het is makkelijk ze door elkaar te halen, aangezien zelfs hun grootste hits qua titel nogal op elkaar lijken: ‘Shut Up’ vs ‘Shut Down’. Maar waar Skepta een ervaren rapper van boven de dertig is, moet Stormzy het hebben van jeugdig vuur.
Wat we al wisten over Stormzy: dat-ie amper twintig jaar was toen ie vanuit het niets een gooi deed naar de kroon van de Britse rap. Dat-ie in staat is iedereen het zwijgen op te leggen met een spervuur aan woorden, dat weten we ook. Maar op zijn langverwachte debuut Gang Signs & Prayer leren hem ook op een heel andere manier kennen.
Zo begint ook zijn debuutalbum, als een ‘punch in the face’, zoals hij zelf zegt. ‘First Things First’ en ‘Cold’ zijn meteen muzikale voltreffers, en dan komt al snel ‘Big For Your Boots’, tot nu toe de grootste banger van de plaat. Hier horen we Stormzy de battle MC, de virtuoos. Maar tussen de regels door klinkt al direct meer. Zoals in ‘First Things First’: ‘You was fighting with your girl when I was fighting my depression, wait.’ Oké, dus de jonge, ontembare ‘force of nature’, is ook een kwetsbare jongen die aan een depressie leed? Ja, dus. Hij zegt er niet veel meer over, maar elders op de plaat vinden we wel hints, met lines als deze: ‘Like man'a get low sometimes, so low sometimes. Airplane mode on my phone sometimes.’
En we zien meer. Wat te denken van het gospelnummer ‘Blinded By Your Grace, part 1’, een nummer dat meteen het tweede deel van de albumtitel dekt, en waarop Stormzy niet rapt maar zingt. Kan ie dat? Nou ja, niet onaardig, maar dat is niet het punt. Het punt is dat ie het vol overgave doet. Het zwaar religieuze nummer krijgt verder op het album nog een reprise in ‘part 2’, waarbij Stormzy niet bang is de veel sterkere zanger MNEK in te schakelen, een leeftijdgenoot die we kennen van onder andere Rudimental en Gorgon City. Hij tilt het gospel-tweeluik naar een hoger plan, en dat was ook precies Stormzy’s plan.
Hij gaat vaker de diepte in. In het wat zijige ‘100 Bags’ brengt hij een ode aan zijn moeder, de vrouw die zijn hele leven garant voor hem stond. Nog veel boeiender is het kwade slotnummer ‘Lay Me Bare’, waar vader Stormzy ervan langs kreeg. De man die zijn gezin al verliet voor Stormzy zich ervan bewust kon zijn, vroeg de succesvolle rapper om van zijn rap-geld een nieuwe taxi voor hem te kopen. Stormzy rapt: ’Nigga, you ain't seen my face for time, and the first thing you're asking me for, is that? Fuck you! That's where I draw the line.’ Op een heel andere manier kwetsbaar is de rapper ook in slow jam 'Cigarettes & Cush', waarop niet alleen de Amerikaanse r&b-zangeres Kehlani meedoet, maar ook de vrouw die de Engelse tongval tot een kunst op zich verhief: Lily Allen. ‘I'm sorry that I'm late and I missed your call. But you know night turn into day, I didn't stop to pause. I know I never see your face, and baby, that's my fault.’
We horen Stormzy dus heel vaak uit een ander register tappen dan we van hem gewend zijn, al bewijst hij ook dat tragere beats lang niet altijd tot kalmere verses leidt. Of beter: hij laat het collega-rapper Ghetts bewijzen in ‘Bad Boys’. Die Ghetts is een rapper van begin dertig die door zijn superrauwe, gevaarlijke flow klinkt als een veteraan-gangster van ergens in de veertig. Een uitstekende bijdrage. En ja, natuurlijk staat ook ‘Shut Up’ erop. ‘Fire in the park, let’s go!’ Hij staat netjes achteraan op de plaat. Het is namelijk de track waar je niet omheen kan, maar waar Stormzy met dit album ook definitief voorbij is. Niet alleen omdat Stormzy je als levende wervelwind de mond snoert, maar ook omdat-ie je echt iets wil vertellen.
Makkelijk op de hoogte blijven van alle nieuwe muziek? Abonneer je op de 3voor12 #NIEUWEMUZIEK playlist op Spotify. Nog meer #nieuwemuziek vind je in ons dossier.