Oomph! zorg niet voor een ‘oef’ Oomph! zorg niet voor een ‘oef’

Wat meteen erg duidelijk wordt, is dat het gezelschap te kampen heeft met flinke technische problemen die de verstaanbaarheid, in elk geval tijdens het eerste deel van het optreden, flink verzieken. Bovendien trekt blijkbaar de intensiteit van deze tour – ze zitten aan het einde van een tour van negentien shows binnen drie weken – zijn wissel op de stem van Kate Khaiauri, die het overgrote deel van de zang voor haar rekening neemt. Een dikke shoutout echter naar drummer Meissner. Haar drum-skills zijn van buitengewone klasse. Wie ook haar socials kent, weet dat we hier te maken hebben met een drummer van wie we nog heel veel van zullen horen.

Hoewel Luxor Live behoorlijk gevuld is, kan niet gezegd worden dat Oomph! een ‘bekende act’ is. Oomph! is de grondlegger van, wat ze in Duitsland de ‘Neue Deutsche Härte’ noemen, de Nieuwe Duitse Hardheid. Dat is een stroming binnen de metal die begin negentiger jaren is ontstaan. Bekendste voorbeeld van die stroming is Rammstein. Vandaar ook dat Oomph! wel eens de voorloper van Rammstein wordt genoemd. 

Aangezien het geluid bij Böse Fuchs vanavond gaandeweg beter is geworden – en het waarschijnlijk überhaupt al primair ingeregeld was voor de hoofdact – kunnen de mannen van Oomph! zonder problemen van start. Drie muzikanten vergezellen Daniel Schulz, Andreas Crap en Robert Flux, in dikke bondjassen, op het podium. Met veel bombarie trappen ze af met ‘Sol Das Liebe Sein’. Het is er de voorbode van die de avond grotendeels in het licht staat van het album Richter und Henker, dat afgelopen september uitkwam. Het publiek reageert enthousiast.

De vergelijking die vaak gemaakt wordt met Rammstein wordt het meest duidelijk als Oomph! het oudere werk speelt, zoals ‘Mein Herz’ of ‘Das Weisse Licht’. Het grootse en bombastische, of, zoals menigeen het noemt, dat typisch Duitse geluid, is aanzienlijk minder aanwezig op het laatste album en dus ook vanavond. Helaas. 

Het is altijd lullig om een dieptepunt van een optreden te noemen, maar in dit geval is er geen ontkomen aan. Halverwege het optreden gaat iedereen van het podium af en blijft zanger Daniel Schulz (a.k.a. Der Schulz) in zijn eentje achter. Hij hangt een gitaar om en zingt ‘Brennende Liebe’. En dat moet-ie eigenlijk niet doen. Zijn gitaarspel laat te wensen over en zijn cleane zangstem, energie en charisma schieten ruimschoots tekort om zo’n nummer sterk neer te zetten.

Zoals wel vaker, zit het venijm hem in zijn staart. Aan het einde van het optreden brengen de mannen ‘Augen Auf!’ – overigens ook weer een nummer dat al zo’n 20 jaar oud is – en het publiek gaat volledig uit z’n plaat. De sfeer is geweldig, iedereen zingt mee en dit is hoe Oomph! het ongetwijfeld het hele optreden lang had willen hebben.