Van rock tot hiphop, van pop tot dance, de Nederlandse muziekscene produceert elk jaar een heleboel prachtige platen. Om die te eren rijkt 3voor12 elk jaar de 3voor12 Award uit, de prijs voor het beste album van het jaar. Dit zijn de twaalf genomineerden. De 3voor12 Award wordt vrijdag 6 december uitgereikt op het Song van het Jaar Festival in TivoliVredenburg.
Altın Gün - Gece
Vorig jaar sleepte Altin Gün al een nominatie in de wacht met debuutalbum On, dat kunstje doet de band dit jaar dunnetjes over met opvolger Gece. Op die plaat zet de Turks-Nederlandse formatie een flinke stap voorwaarts: de sound van Altin Gün is breder, dieper, grootser. Natuurlijk, het grootste deel van de tracks op Gece bestaat nog steeds uit interpretaties van Anatolische klassiekers, maar Altin Gün geeft er wel degelijk zijn eigen draai aan. Neem bijvoorbeeld de naar elektronica neigende leadsingle 'Süpürgesi Yoncandan', waarin Turkse melodieën worden omgezet in spacey synthlijnen en klaterende ritmes strak uit drumcomputers worden getrokken. Geen wonder dat Tame Impala(!) de band vroeg meermaals zijn voorprogramma te verzorgen in de Verenigde Staten.
Amber Arcades - European Heartbreak
Die ellende rondom Brexit die nu nog altijd voortduurt, daar maakte Annelotte de Graaf alias Amber Arcades een tijdje terug al een prachtige plaat over. Op European Heartbreak bouwde de Utrechtse haar geluid uit met grootse strijkarrangementen en fijnzinnige gitaarriffs. De Graaf, die zich op European Heartbreak manifesteert als antiheld tussen romantiek en nihilisme, maakte het album grotendeels in de Verenigde Staten, met voormalig Deerhoof-lid Chris Cohen en de huisband van de befaamde Spacebomb-studio. Net als haar debuut is European Heartbreak daarmee een plaat met internationale allure, waarop De Graaf het aandurft universele verhalen te vertellen, bij vlagen op droogkomische wijze.
Ares - Alice
De carrière van Ares is een achtbaan. In eerste instantie was Rens Ottema het troetelkind van de mainstream. Al op zeventienjarige leeftijd werd hij getekend door Top Notch, dat hem met allerlei andere talentvolle rappers en producers naar Schiermonnikoog stuurde om New Wave te vormen. Maar Ares vond nooit helemaal zijn plek in de hitparade die daarop volgde. In plaats daarvan creëerde hij zijn eigen eiland, werd hij volstrekt onafhankelijk. Op Alice duikt Ares down the rabbit hole: met cryptische teksten en verrassnde beats gaat hij op zoek naar zichzelf. Hij laat een frisse wind waaien door de Nederlandse hiphop, is wars van makkelijk scoren en doet enkel en alleen wat hem zelf kan bekoren.
BEA1991 - Brand New Adult
Hoewel ze in Amsterdam woont, trok BEA1991 de afgelopen jaren voornamelijk de aandacht van buitenlandse muziekplatforms. Al in 2014 werd haar eerste EP opgepikt door The Guardian en The Fader, die driftig strooiden met termen als 'Amsterdam's most promising young star' en 'criminally underrated'. Af en toe dropte de mysterieuze zangeres een single, maar met met de langverwachte release van debuutalbum Brand New Adult liet BEA1991 voor het eerst haar volledige potentie zien. Haar zelfbetitelde yacht pop omvat galmende mantra's, haast kerkelijke koortjes en spacy artpop. Oh, en natuurlijk zwoele R&B die doet denken aan sparringpartner Blood Orange, die een handje meehielp aan ‘Did You Feel Me Slip Away?’. Eigenzinnig met een hoofdletter E, die BEA.
Faberyayo - <3
Niemand is voor eeuwig jong, zelfs De Jeugd Van Tegenwoordig niet. De Amsterdamse rapformatie is de eerste om dat onder ogen te zien. Luister maar eens naar die opener van De Lachende Derde, het toen nog wat ironische 'Zo Volwassen, Zo Beleefd'. Of naar Faberyayo's lieflijke soloalbum over zijn geliefde, Coco. Daar zat dan weer geen greintje ironie bij. Ook <3, geproduceerd door softcore meester Benny Sings, draagt de even verrassende als kenmerkende zachtaardigheid en intimiteit van Yayo's solowerk. Weer bezingt Pepijn Lanen Coco, die inmiddels niet meer zijn vriendin, maar zijn vrouw is. Maar hij rapt ook met tanentrekkende tederheid over (en aan) zijn twee kinderen: 'Jij hoeft mij niet te worden, jij mag alles anders doen, als jij dat nodig vindt. De sterren zijn van jou.'
Jungle By Night - Livingstone
10 jaar bestaan ze ondertussen, en op hun nieuwste album Livingstone gaat Jungle By Night zich voor het eerst in volledige overgave de diepte in. Die mellow opener heet niet voor niets 'Hangmat': op Livingstone biedt Jungle By Night de details die altijd al in de muziek zaten meer ademruimte. Hoewel de titel van de plaat ongetwijfeld een knipoog is naar David Livingstone, de beroemde ontdekker van zuidelijk Afrika, is Jungle By Night allang niet meer zomaar in het vakje 'afrobeat' onder te brengen. Livingstone herbergt jazz, Arabische muziek en krautrock. En wie heel goed oplet hoort in ‘The Fog’ zelfs het beroemde gelijknamige filmthema van John Carpenter terug. Er is een hele wereld te ontdekken in deze nieuwe Jungle By Night.
Meetsysteem - Geen Signaal
Alsof je op zolder een lang vergeten plaat onder een stoflaag vandaan hebt getoverd, zo klinkt het debuutalbum van Meetsysteem, nu al een klassieker. De Amsterdamse Ricky Cherim bracht Geen Signaal echter pas dit jaar uit, zo'n beetje vanuit het niets. De veelzijdige plaat verscheen op Nous'Klaer, het Rotterdamse vriendenlabel dat verder vooral smaakvolle techno op zijn naam heeft staan. De Nederlandstalige popliedjes die Meetsysteem op Geen Signaal presenteert zijn dan ook best geschikt voor de dansvloer, al lenen ze zich net zo goed voor lange autoritten richting de ondergaande zon of voor een emotionele breakdown na een net wat te lange nacht. Misleidend vrolijk klinken de synthlijnen, die er niet zelden in slagen de aandacht af te leiden van existentiële teksten waar Spinvis nog jaloers op zou zijn.
Mozes and the Firstborn - Dadcore
'Dadcore! Dadcore!', zingt Melle Dielesen van Mozes and the Firstborn uit volle borst op het titelnummer van de derde plaat van de Eindhovense garagerockband. Het album is een humoritische liefdesbrief aan rock, maar ook een onderzoek naar de betekenis van volwassen zijn - of vooral, volwassen worden. De Eindhovenaren bezingen kalende kruinen, vaderschap en tot het gaatje gaan wanneer dat net niet meer kan. En - op emohit 'Sad Supermarket Song' - de stress van boodschappen doen. Maar al dat gepieker vindt altijd plaats op een bedje van gitaarriffs waaruit nog altijd de energie van een stel jonge honden spreekt. Ontzettend jammer dus, dat de eeuwige tour van Mozes and the Firstborn aan het eind van dit jaar tot zijn eind komt met een (voorlopig) laatste show.
Pip Blom - Boat
Wat een jaar had Pip Blom hè? De Amsterdamse indierocker speelde op meerdere shows op Glastonbury, het festival van haar dromen. En dan maakte die langverwachte debuutplaat ook nog eens alle verwachtingen waar. Boat staat vol met steengoede gitaarliedjes die slim geschreven, maar die bovenal niet te moeilijk en gewoon hartstikke leuk zijn. Luister eens hoe strak die drums zijn ingespeeld, hoe die gitaren precies fuzzy genoeg zijn en hoe Pip zelf zingt met een nonchalance die doet vermoeden dat ze dit allemaal al langer doet dan ze leeft. De band heeft de ontwapenende bravoure die kraakhelder maakt waarom men in Groot-Brittannië zo met Pip & co. wegloopt. Waar zou haar opmars volgend jaar heen leiden?
Rina Mushonga - In A Galaxy
Rina Mushonga heeft het niet zo op Hollandse nuchtherheid. 'Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg'? Nee, daar moet ze niets van weten. Haar nieuwe album In A Galaxy is dan ook een grootse popplaat vol kleurrijke accenten. Hij kwam tot stand na Mushonga's verhuizing naar de Londense wijk Peckham, een bruisende smeltkroes van culturen waar ze eindelijk thuis kwam. Op In A Galaxy markeert haar plek op de muzikale kaart juist door kriskras lijntjes tussen allerlei stijlen te trekken en weigert ze haar creativiteit in te perken zoals ze nog deed op haar debuut. Razend knap, hoe Mushonga's eigen stem hoorbaar blijft in een wervelwind van 80s synths, reggae, dubstep en pure pop.
Weval - The Weight
Dáááhg, dansvloer! Op zijn tweede album koos Weval dit jaar de moeilijke weg, het experiment. En het duo keek geen moment meer om. In plaats daarvan werkten Harm Coolen en Merijn Scholte Albers twee jaar lang zorgvuldig aan The Weight, een stijlvolle samenkomst van synths, analoge instrumenten en vervormde stemmen. Die stemmen zijn niet altijd samples meer: steeds vaker worden ze ingezongen door Coolen zelf. En die instrumenten, die worden live gespeeld door de vierkoppige liveband die het tweetal om zich heen bouwde. Op The Weight wisselt Weval continu van versnelling: nu eens maakt het stemmige triphop, dan weer introverte indie of soulvolle jazz. De manier waarop Weval zich op deze plaat alle kanten op beweegt, doet vermoeden dat The Weight nog maar het begin is van een lange ontdekkingstocht.
Willem - Man In Nood
Lang hield Willem zijn kaarten tegen de borst, maar op zijn eerste soloplaat sinds de inmiddels alweer opgeheven breuk van zijn partnerschap met Twan legt hij ze allemaal op tafel. Op het imposante Man In Nood keer Willem de blik inwaarts en draait hij vervolgens niet om de hete brij heen. Zijn teksten zijn vaak zo letterlijk dat ze pijn doen, al toont Willem zich ook een meester der metaforen. In 'Houten Pak' bijvoorbeeld, een liefdeslied vanaf de rand van de afgrond. Muzikaal gezien heeft Man In Nood dan ook niets met The Opposites te maken: hier werkt Willem met moderne gospel en R&B, geluiden uit de hoek van Frank Ocean en Kanye West in een verdrietige bui. Dit is daarentegen geen egodocument van een superster met zelfmedelijden, maar een noodzakelijke therapeutische oefening van iemand die langzaam weer omhoog klimt.
Over de 3voor12 Award
Het beste Nederlandse album van de afgelopen 12 maanden: daar gaat het om bij de 3voor12 Award. Een twaalfkoppige jury bestaande uit muzikanten, professionals uit de muziekindustrie, 3voor12-luisteraars en liefhebbers buigt zich over een longlist van twaalf genomineerden.
De 3voor12 Award wordt dit jaar voor de zestiende keer uitgereikt en behalve eeuwige roem is er ook een geldprijs van €1203,12 aan verbonden. Eerdere winnaars van de 3voor12 Award waren o.a. Typhoon, De Staat, De Jeugd van Tegenwoordig, Sevdaliza en Ray Fuego.
De 3voor12 Award wordt vrijdagavond 6 december uitgereikt tijdens het Song van het Jaar Festival in TivoliVredenburg. Vandaag maakte VPRO 3voor12 eveneens de eerste namen van het Song van het Jaar festival bekend. Garagerockband Mozes and the Firstborn, hiphop-act Ares, elektronica-artiest Meetsysteem, Nederlandstalige popband WIES en slaapkamerpopproducer LO-FI LE-VI. En dat is nog láng niet alles – meer namen volgen snel.