PP22: Måneskin is een Dr. Oetker Hawaii

Er is dit jaar in het Pinkpop-artiestendorp een kleine arcadehal gebouwd. Grappig backstagetafereel: Thomas Raggi, de 21-jarige gitarist van Måneskin, staat zich daar nogal uit te sloven. Tussen de voetbaltafel en race-games heeft–ie een Guitar Hero-gitaartje in zijn handen geklampt, en staat ermee te rocken alsof hij al 50 meter verderop staat, op de gigantische mainstage van Pinkpop.

Onwillekeurig doet de échte show van de Italiaanse Songfestival-winnaar van 2021 aan dat Guitar Hero-moment denken, want tjongejonge wat is Raggi ook live een showoff. Zij alle vier eigenlijk, en dan vooral frontman Damiano David (23). Tongetje continu uit de mond, gouden ringetjes in zijn rechter tepel, karatetrap na karatetrap. Zou Eddie Vedder erom moeten gniffelen? Zoals Francesco Martucci meewarig zal lachen als-ie ergens een reclame voor Dr. Oetker-diepvriespizza’s ziet langskomen (‘smaakt altijd zoals bij de Italiaan’)? Ongetwijfeld. De vier Måneskinners zijn namelijk totale glamrock ’n roll-posers met hun commercieel-androgyne looks, hun vervelende covers van ‘Beggin’, ‘My Generation’ en ‘I Wanna Be Your Dog’ (wel weer heel slim gespeeld voor hun variatie op dat nummer: ‘I Wanna Be Your Slave’) en hun zogenaamd originele (maar stiekem eeuwenoude) Eurovisie-boodschap dat je jezelf moet zijn en tegen de stroom in moet durven gaan. De meeste liedjes zijn hoogstens een mager zesje, met opgefokte riffs die stuk voor stuk lijken op ‘Brianstorm’ van Arctic Monkeys en gitaarsolo’s waar nog geen onsje creativiteit in te horen is.

Als je daar zo bij stilstaat: vrij ongelooflijk dat Måneskin vanuit de Italiaanse X-Factor en het Songfestival is uitgegroeid tot een bonafide AAA-rock-act. Niet met een trollerige knipoog, zoals de Finse pyro-shockrock-act Lordi. Niet zo campy als Shum. Maar echt een act die serieus wordt genomen. Dit is hun allereerste echte show in Nederland, volgend jaar doen ze ook de Ziggo Dome nog.

HET MOMENT
En toch, hè? Toch is dit een mega-entertaining show, eentje waar tien keer zoveel gebeurt als bij ‘echte’ rockbands als Royal Blood en Nothing But Thieves dit weekend. ‘Vinden jullie het te heet? Pas maar op, het wordt nog veel heter!’, grinnikt Damiano David in zijn steenkolen-Engels halverwege. En dat is geen leugen: hij eindigt uiteindelijk in slechts zijn witte onderbroekje tussen de tientallen fans en pakt zijn piemel eens goed vast. Een diepvriespizza Hawaii is op zijn tijd ook best lekker.