PP19: Barns Courtney heeft te veel tv gekeken

‘Ik keek altijd op YouTube naar dit festival toen ik klein was,’ vertelt Barns Courtney halverwege zijn set. We geloven de 28-jarige zanger meteen. Zijn jonge oeuvre is een soort samenvatting van de headliners die Pinkpop het afgelopen decennium had. Het ene nummer doet denken aan de hardrock en grunge van Foo Fighters, het volgende aan de southern rock van Kings of Leon of de rhythm and blues van The Rolling Stones.

De optelsom die de Britse Amerikaan ervan maakt is alleen niet per se groter dan zijn delen. Zo’n beetje ieder nummer uit zijn set klinkt als een nieuwe versie van iets dat je al duizend keer gehoord hebt. Je zou het kunnen opvatten als een compliment voor Courtney, wiens talent als songwriter al vroeg werd gespot door Ed Sheeran en Pete Doherty. Maar op Pinkpop komt de jongeling vooral over als een kopieermachine die door iedereen leuk gevonden wil worden en die klinkt als de muzikale liefdesbaby die Sheeran en Doherty godzijdank nooit zullen krijgen.

Datzelfde geldt eigenlijk voor zijn performance. Van de loshangende riem tot de gescheurde blouse: alles hieraan is bedacht. Die overdreven rockposes? Die heeft hij ongetwijfeld keer op keer voor de spiegel geoefend. En die wild uitziende gitaristen die aan zijn zijde precies dezelfde poses doen? Die zijn hartstikke zorgvuldig gestijld, joh. Barns Courtney is een rockster zoals een algoritme een rockster zou bedenken, een rockster die zo saai en voorspelbaar is dat hij een veiligheidsspeld nog daadwerkelijk voor de veiligheid zou gebruiken.

HET MOMENT
In ‘Kicks’ komen alle clichés bij elkaar. Dan duikt Courtney even het publiek in, maant hij de tent tot stilte om vervolgens met zijn armen omhoog wild om geschreeuw te vragen en gooit hij een flesje water leeg over zijn hoofd. Uiteindelijk laat hij zich languit op het podium vallen. Ja, vergeleken met Barns Courtney is Greta Van Fleet een hartstikke authentieke band.

Voor meer Pinkpop 2019 check je ons uitgebreide dossier.