Euroboy: lawaaierige DIY-pop vol weltschmerz

Een uitstekende ontdekking voor wie van lawaaierige DIY-pop en praatzang-postpunk houdt (denk aan Lewsberg, Global Charming, Dry Cleaning en ook Deerhunter): Ok Mom, de debuut-EP van Euroboy. Het is het alterego van Doortje Hiddema, een bekend gezicht uit de Nederlandse indiewereld die lid is van LGHTnNG en Real Derek. Ok Mom nam ze afgelopen jaar op – op wat drumpartijen na speelde ze alles zelf in – in een periode dat het bepaald niet goed met haar ging.

Het is een nogal persoonlijke plaat met teksten vol weltschmerz, piepende feedback en rammelende grooves. ‘Ik hou daar wel van’, vertelt Hiddema, ‘van rommeligheid in muziek. Dat het klinkt alsof de boel in elkaar kan donderen, met een valsige gitaar. Of als je denkt: “Oh jeetje, je kan helemaal niet spelen.”’

Maar die sound staat ook voor hoe Hiddema zich voelde in het afgelopen jaar. ‘Ik voelde me al langer lamlendig, maar afgelopen jaar werd ik ook nog echt ziek. Dat overviel me heel erg. Ik kon er niet goed over praten, omdat ik het zelf ook niet kon accepteren. Ik ben geopereerd, kon even echt niet goed lopen en had het idee dat mijn lichaam totaal losgekoppeld was van mijn hoofd. Dat was een ontzettend vreemd gevoel. Ik ben best veerkrachtig, kwam ik achter: ik ben blij dat ik er in die periode iets mee heb gedaan, dat dit product eruit is gekomen. En nu voel ik me gelukkig weer veel beter, als tegenreactie heb ik in november zelfs een halve marathon gelopen.’

Verhuld hoor je wel een en ander van die periode terug op Ok Mom, maar er is ook ruimte voor wat lichtzinnigere teksten. ‘Dog Lover’ bijvoorbeeld gaat heel specifiek over de affaire die Marco Borsato had met Iris Hond. Ze zingt over iemand die lichtjes depressief was, en vraagt hem: ‘What does fame do? Does it work for you?’ ‘Ja, hij kreeg natuurlijk een shitstorm over zich heen en heeft zich heel klote gevoeld. Ik praat niet goed wat hij heeft gedaan, maar daardoor dacht ik wel: jeetje, eigenlijk heeft iedereen wel iets waarin het niet goed gaat.’