Album van de Week (20): slowthai

Tijd voor een statement: Nothing Great About Britain is het meest opwindende Britse hiphopdebuut sinds jaren. De maker is Slowthai uit Northampton, een zelfverklaard Brexit Bandit, een snotjoch dat grime vermengt met punkrock terwijl hij zijn middelvinger opsteekt naar de gevestigde orde. ‘I will treat you with the utmost respect only if you respect me a little bit Elizabeth, you cunt’, mompelt hij al in de openingstrack richting de koningin van Engeland.

Is dit nou een grime-album? Ja en nee. Zijn gekke snelle flow is duidelijk geïnspireerd door Dizzee Rascal en The Streets, maar ook groot fan van Slaves, The Prodigy en Radiohead (ja, ‘Creep’ is z’n favoriete nummer). Als een koorddanser die over een niet al te strak gespannen touw sprintjes trekt, zo springt Slowthai op best wel abstracte beats. Telkens ben je bang dat hij halverwege zijn zinnen over zijn tong zal struikelen, maar toch haalt hij telkens het einde. 

En zo sleurt hij je mee door zijn Engeland, ’s nachts zwalkend over straat omdat hij geen taxi meer mag pakken, met zijn gezicht in een manische grijns geplooid. In ‘Doorman’ probeert hij een posh meisje te versieren, terwijl sigaretten op zijn arm worden uitgedrukt (au!) en de uitsmijter hem er alleen uit schopt als hij aan de heroïne gaat. Op ‘Inglorious’ met Skepta ziet hij de baby’s over het plafond kruipen terwijl hij zich ontspant en in het vals gezongen ‘Crack’ probeert hij oprecht de liefde te verklaren: ‘I love you like a crackhead loves crack.’ Als zijn leraar hem op ‘Drug Dealer’ vraagt wat hij later wordt, weet je het antwoord al: een drugsdealer. Niet omdat hij wil, maar omdat hij geen andere uitweg meer ziet uit de armoedige rotzooi waar hij zich in begeeft. En in de outro van 'Gorgeous' wordt hij opeens melancholisch, wanneer hij een herinnering ophaalt aan die keer dat zijn stiefpa hem meenam naar een voetbalwedstrijd maar was vergeten kaartjes te kopen. 

En dan zijn videoclips, waarop hij referenties naar Trainspotting, A Clockwork Orange en The Shining gebruikt om maar te laten zien hoe klote het leven in Engeland is. Slowthai is megacynisch over de UK, maar tegelijkertijd het directe product ervan. En hijzelf lacht daar het hardst om.

Meer van onze favoriete nieuwe releases vind je op de Luisterpaal.