LL19: Joep Beving desintegreert in de kosmos
Een reis door tijd en ruimte met een neoklassieke kosmonaut
Neoklassieke muziek wil zich nog wel eens tegen de achtergrond van het gehele universum afspelen. Neem nou Nils Frahm, de Duitse componist wiens neoklassieke synthesizermuziek kosmische proporties aan kan nemen. Weidse, minimalistische stukken waarbij je met wat fantasie en gesloten ogen zo kunt wegdrijven voor een kosmische supertrip langs het gehele sterrenstelsel.
Dat is precies waar Joep Beving op mikt met ‘Henosis’, de derde akte in een drieluik. Joep Beving heeft natuurlijk zelf ook een transformatie van kosmische proporties ondergaan: ging het eerste deel van dat drieluik nog over de zoektocht naar het zelf, dan was nummer twee een uitstapje naar het collectief. En in deze derde smelten al die wereld samen. ‘Helosis’, dat staat voor eenheid, de desintegratie van het zelf in de kosmische wijdheid van het universum.
Helosis draait niet om het individu, en dus heeft Beving heel wat mensen op sleeptouw genomen. Maarten Vos, bijvoorbeeld, die vandaag aanschuift om de synthesizers te laten rimpelen, zwellen en suizen. Het zeskoppige ensemble Echo Collective laat de strijkers opstijgen, en ook het Amsterdamse Koor Capella zingt meerstemmig mee. Nooit op de voorgrond, Helosis is immers één grote samensmelting van nederige elementen. In het midden van de Bravo zitten mensen met hun ogen gesloten, wegdromend in de minimalistische, melodieuze repetities van Joep Beving. Dat hij daarbij soms hetzelfde akkoord tien minuten blijft herhalen, maakt niet uit. Ook zij desintegreren vandaag in het universum van Helosis.
Het is dan ook zaterdagmorgen en dan is deze minimalistische synth-compositie natuurlijk een mentale massage. Dat Bevings spel opmerkelijk simpel is, er opmerkelijk weinig gebeurt en dat het stiekem voelt als de budget-versie van een Nils Frahm-show, dat maakt niet uit. Op dit moment van de dag zijn we al zo kwetsbaar voor onze eigen gedachten dat we met het kleinste duwtje in de oneindigheid van onze eigen hoofd terecht komen. Daarvoor is het gemakkelijk verteerbare Helosis de juiste achtergrondmuziek.
HET MOMENT:
Vandaag wordt Bevings verkenning van tijd en ruimte bijgestaan door een lichtinstallatie die voor de climax van de show zorgt. Terwijl Vos zijn synthesizer knorrend naar een hoogtepunt toe leidt en het podium in het licht baadt, schuift een zwarte plaat voor het licht, bij wijze van een zonsverduistering. Rechtsvoor staat een meisje zachtjes te snikken terwijl ze het zwarte gat in staart. Haar vriend streelt haar geruststellend over haar schouders. De plaat schuift alweer weg. We hebben de trip doorstaan.
Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!