PP18: Walking On Cars gaat in een waas van nietszeggendheid voorbij
Het sufste van het weekend
De hits van Walking on Cars, ‘Speeding Cars’ en ‘Catch Me If You Can’ verraden in combinatie met hun bandnaam de attitude van de band: gaan, gaan, gaan! Zo snel mogelijk, en ietwat roekeloos het doel bereiken. Want Ierse Britpoppers Walking on Cars steekt de ambities niet onder stoelen of banken. Ze noemen zichzelf hardnekkig een indieband, maar hebben inmiddels alle touwtjes uit handen gegeven. Het festivalcircuit begint ze al bijna te vervelen: ze hebben hun pijlen nu op stadions gericht. Maar daar zijn ze absoluut nog niet klaar voor, laten ze zien op het hoofdpodium van Pinkpop.
Het is duidelijk waar deze ‘indieband’ de ingrediënten voor vandaag vandaan heeft. Ze zijn eerder op tour geweest als het voorprogramma van The Script, (later vandaag hier te zien) en The Kooks (morgen hier te zien). En waar The Script going back to the corner where I first saw you zingt, daar zingt Walking on Cars she’s waiting on the corner, don’t ignore her. En waar The Kooks het heeft over ‘Tick of Time,’ heeft Walking on Cars het over ‘Tick Tock.’ Ze worden vooral vergeleken met die eerste door hun zogenaamd dromerige melodieën en romantische teksten. Die zijn vandaag op Pinkpop moeilijk te ontdekken. Het is geforceerd, onoprecht en laten we wel wezen: saai. Het concert gaat in een waas van nikserigheid voorbij. Er komen een paar oohoohoo’s voorbij, er wordt zuinig meegeklapt: maar het enige dat we er na een uur aan overhouden is een zonnesteek en een droge keel.
HET MOMENT:
Het hitje, dan maar? Je moet toch wat: en dan is ‘Speeding Cars’ de beste optie. Joep Beving heeft er een kale pianocover van gemaakt, en het is vanmiddag op het podium niet veel opwindender dan dat. Maar het is waar de mensen voor zijn gekomen, dus er wordt meegezongen. En de snapchat-en instagramschermen poppen in grote getalen tevoorschijn om dit matige moment van de sufste popshow van het weekend vast te leggen.
Volg Pinkpop op de voet in het dossier