Iron Jinn doopt album op Roadburn

Het begon allemaal met het terugclaimen van de nacht. Waarom, in hemelsnaam, mag een dansfeest duren tot het krieken van de ochtend, en moeten wij, rockers, om half negen op het podium staan. Dat was de gedachte achter The Last Night On Earth, een festival van Shaking Godspeed en Death Alley, twee van de meest opwindende Nederlandse gitaarbands van de laatste tien jaar. Daar, diep in de nacht, maakten Wout Kemkens (Shaking Godspeed) en Oeds Beydals (Death Alley) plannen. ‘Meestal gaan die plannen dan niet door, je kent het wel, maar wij stonden uiteindelijk na een paar repetities te jammen op Roadburn als Iron Chin’, vertelt Wout Kemkens. Komende vrijdag verschijnt hun debuutalbum (als Iron Jinn) en zaterdag keren ze terug op het Tilburgse festival.

Het uitgangspunt van die jams was dat alles mag. Dissonant, consonant, slordigheid, chaos en structuur, het bestaat naast elkaar bij Iron Jinn. 'We volgen onze instincten, het mag alle kanten op vliegen. Er ligt ook geen concept, zoals: we gaan 70s rock maken. Dat kan ook creatief werken. Jack White zei ooit over The White Stripes: ik maak het hokje waarin ik mag bewegen heel klein, en daar binnen probeer ik zo origineel mogelijk te zijn.'

Zo bezien maakt Iron Jinn het zichzelf moeilijk. Er was geen plan, slechts twee gitaristen die tegenover elkaar gingen zitten en zich voedden aan elkaars ideeën. En toch: iets moet de boel weer bij elkaar brengen. 'Dat zijn de teksten', zegt Kemkens, 'de zang.' Hij vertelt over 'Soft Healers', het eerste nummer dat naar buiten kwam: 'Bijna elk spreekwoord begon ooit letterlijk, en dit spreekwoord heb ik weer vlezig proberen te maken, als in de tijd van de kwakzalvers. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.'

Iron Jinn speelt dit weekend op Roadburn en gaat in september op tour met Alain Johannes.