Robin Kester onderzoekt sociaal ongemak op prachtig indieliedje
En belandde met een demootje in een grote Amerikaanse filmsoundtrack
Langzaam maar zeker werkt de Nederlandse indiepop/folk/rock-zangeres Robin Kester naar een debuutplaat toe die begin 2023 moet verschijnen. Na een hele sloot sterke liedjes en een cool mini-album verschijnt vandaag ‘Cat 13’, een fraai dromerig popliedje dat wel wat aan Cate Le Bon moet denken. Ze maakte het weer met haar vaste studiopartner Marien Dorleijn (Moss), maar ook violist Susanne Linssen (The Hospital Bombers) speelt mee én de Britse Ali Chant (werkte o.a. met Perfume Genius en staat op zeker 9 procent van je favoriete indie-releases) verzorgde gedeeltelijk de productie.
‘Ik wilde dat de sound niet te zwaar zou worden, maar juist vrolijk en luchtig, omdat het qua thema wat zwaarder is’, vertelt Robin Kester erover. ‘Ik ga ongemakkelijke situaties snel uit de weg. Ik ben altijd hyperbewust en nerveus van hoe ik overkom tijdens sociale interacties, ik ben me heel bewust van hoe ik overkom en praat. Dat is soms heel vermoeiend. De supermarkt bijvoorbeeld, daar heb ik echt een hekel aan. Vervelend licht, kutmuziek, iedereen is gehaast. Ik zie die overdaad aan producten liggen en voel de dreiging: dit kan niet voor altijd zo blijven bestaan. Tijdens de pandemie had ik opeens een excuus, omdat je niet met z’n tweeën naar binnen mocht. Ik zei tegen mijn vriend: ga jij maar naar de supermarkt, ik blijf wel in de auto zitten. Zo slinger ik heen en weer, ook in mijn muziek wil ik kwetsbaar zijn, maar ik heb óók supererge podiumangst.’
Ondertussen belandde een oud liedje van Kester, de demoversie van ‘Day Is Done’, in de film Press Play die sinds deze week in de Amerikaanse bioscopen draait (en vanaf 21 juli in Nederland uit is). ‘Dat is best een grappig verhaal. Iemand had al in 2016 dat demootje op Reddit gezet. De regisseur had het ontdekt, en heeft het toentertijd in het script geschreven. Hij is superenthousiast, juist ook over de demoversie waar ik niet zo goed naar kan luisteren omdat er allerlei foutjes in zitten. Typisch dat hij het plaatst in de scène waarin een van de hoofdpersonages overlijdt, mooie associatie voor bij mijn muziek.’