LL18: De magie mist nog bij George FitzGerald

Britse producer en dj George FitzGerald wilde weg uit de club. Hij kroop achter de draaitafels vandaan en presenteert zijn pop-house-crossoverliedjes sinds een klein jaar met twee livemuzikanten. Met wisselend resultaat: op Eurosonic wilde George FitzGerald 2.0 nog niet uit de verf komen. Wat die drummer en toetsenist precies toevoegden bleef onduidelijk, en zo'n liveset met losse liedjes vraagt om een heel andere dynamiek dan een doorlopende dj-set. Die had FitzGerald duidelijk nog niet in de vingers. Vandaag heeft hij de touwtjes echter een stuk strakker in handen. Het helpt dat de X-Ray propvol is. Met de ogen dicht en de handen aan de knoppen rekt hij zijn beats lang uit, waardoor hij meer controle krijgt over de spanningsboog van de tent. Vaak zijn live drums bij elektronische acts te plat of te schel, maar hier is het soms precies raak: zo'n scherpe hihat snijdt ineens verfrissend door de warme beat heen. 

En toch, als-ie daar staat met zijn ogen dicht, is hij eigenlijk gewoon weer in zijn eentje. De livebandmagie die hij zo nastreeft ontglipt hem nog steeds. De stem van de zangeres die bij een handjevol nummers meezingt ligt kaal en plat bovenop de rest, eerder afleidend dan een daadwerkelijke toevoeging. En dan is grote hit 'Full Circle' ook nog eens harteloos verlelijkt met veel te veel extra drums en te zware bassen. Het is in de tourbus vast een stuk gezelliger dan toen hij in zijn eentje met een tas platen moest slepen, maar op het podium zijn de momenten waarop alles echt samen komt nog steeds te zeldzaam.

HET MOMENT:

Ze zijn er wel hoor, die momenten. Als de drummer op zijn sample pads die zuchtende 'ooh's uit het intro van prijsnummer 'Burns' inspeelt, bijvoorbeeld. Op George's teken legt de toetsenist een zacht laagje synths neer, laat het langzaam aanzwellen. FitzGerald geeft zijn bandleden een tweede sein, en ineens stijgt alles toch nog samen op.

Volg Lowlands via ons dossier.