Naaz leeft haar beste leven: ‘I’m here, bitches!’

Eindelijk, nieuw levenslicht van Naaz! Vandaag dropt de Rotterdamse artieste een nieuwe track genaamd ‘Sad Violins’. Laat je niet misleiden door die titel. Het is een uiterst vreugdevolle track met een geluid dat lonkt naar de laatste Lorde-plaat, en een selflove-boodschap zoals we van Naaz gewend zijn. ‘Het gaat over situaties en mensen die macht over je hebben, en over het moment dat je zelf die kracht terugneemt. Daarom zing ik: “One year ago, you almost lost her.” Nou, ik ben er, en ik ga mijn verhaal delen ook!’ 

Welk verhaal? Nou, zes maanden geleden nog dacht Naaz dat ze nooit meer een track zou uitbrengen, vertelt ze. ‘Ik dacht gewoon: laat maar, ik stop. Ik ging hard, ik verkocht shows uit, tourde door Europa en speelde in best wel grote zalen, maar…Ik ben zo jong in zo’n zware industrie gekomen. Ik was zestien toen ik begon als songwriter, achttien toen ik muziek begon uit te brengen.' Tja, en zo kwam Naaz terecht in de rollercoasterrit die we de muziekindustrie noemen. Dat is al knap lastig om te navigeren als piepjonge artiest, en al helemaal als je niet zo lekker in je vel zit. Dat was ook het geval bij Naaz, en zes maanden geleden besloot ze: de maat is vol.

'Ik wilde een vrouw worden, en de touwtjes in handen nemen. Toen ben ik een paar maanden naar Berlijn verhuisd. Ik had me zelfs al ingeschreven voor een studie dierenverzorging. Maar in Berlijn ontmoette ik een producer, Dylan van Dael. Hij zei: ”Naaz, je bent een rockster! Waarom laat je dit nu gaan?!” Toen dacht ik: wow, je hebt gelijk. Ik wil een rockster zijn! Toen zijn Dylan en ik gaan samenwerken.' De nieuwe tracks brengt ze ook independent uit. 'Ik had een negatieve associatie met de muziekindustrie, en toen zei een vriendin: dan maak je toch je eigen industrie? Nu hebben we ons eigen team samengesteld. Zo is het veel leuker om artiest te zijn: omringd door leuke, creatieve mensen die je zelf kiest.'

‘Sad Violins’ is de eerste track die ze samen maakten in Berlijn. ‘Ik begon met schrijven, Dylan zette er een lijpe baslijn en drums achter. Toen hij het liet horen dacht ik meteen: holy shit, ik lijk wel female Beck!’  

Ze is bovendien weer helemaal in haar hum. ‘Ik ben supertrots op mezelf. Ik heb voor mijn mental health gekozen door er even uit te stappen. Ik voel me relaxed, happy. Nu ben ik een alfa-vrouwtje en kom ik binnen met de gedachte: ‘I’m here, bitches!’