PP22: W. H. Lung doet verlangen naar een dancepunk revival
Band uit Manchester maakt publiek 24 hour party people
Is het heel erg optimistisch om te denken dat er een dancepunk-revival gaande is? Het broeit in Engeland. Hypeband Yard Act lonkt in hun noise-punk naar de proto-LCD-sound van de New Yorkse no wave, Working Men's Club uit Manchester knipoogt naar de acidpunk van de beroemde nachtclub de Haçienda, en dan heb je nog stadsgenoten W. H. Lung, een coole Britse band die evenzeer knipoogt naar LCD, Hot Chip als naar New Order, Grauzone met een vleug krautrock, en inspiratie halen uit de dancepunksets van Haçienda-legend Andrew Weatherall.
Je kunt je afvragen wat W. H. Lung op Pinkpop doet, want eigenlijk is het een behoorlijk obscure band, en in Nederland hebben ze amper voet aan de grond. Als dat maar goed gaat. Maar nee hoor, bij de tent doet het synthpopliedje met pruttelend motorikritme 'Second Death Of My Face' het wonderwel, en het catchy 'Pearl In The Palm' is al helemaal een schot in de roos. Wat een heerlijke gast is die zanger Joe Evans ook! Hij weet precies hoe hij de armpjes in de lucht krijgt. Kijk eens hoe hij met z'n heupen schudt op die puntige arpeggiator, hoe hij over het podium huppelt, wild karatetrapt op de drumkick en 'Wiejoeee!'-kreetjes uitslaakt in zijn kopstem. 'Champagne for everybody here!' joelt hij in datzelfde liedje, en Pinkpop joelt vrolijk mee. De kurk is eraf, hoor.
HET MOMENT
Evans doet een slutdrop, en een groepje vrouwen links denkt dat dat het signaal is voor een sitdown. Dat wil toch niet helemaal vlotten op zo'n motorikbeat. Maar Evans heeft een trucje achter de hand: hij springt naar de rand, en wordt door twee bewakers vastgehouden terwijl hij zijn teksten over het publiek uitspuugt, en werkt met zijn band toe naar een climax. Op Pinkpop de aandacht vasthouden met een uitgestrekte krauttune van 8 minuten? Dan doe je echt iets goed, hoor.