LL17: Vince Staples praat je schuldgevoelens aan

‘You having a good time?’ Vince Staples mompelt het zo’n beetje na opener ‘Party People’. Dat nummer vat wel zo’n beetje samen waar de Amerikaanse rapper momenteel voor staat: hoe kan ik nu verdomme dansen terwijl ik alleen maar dood en destructie om me heen zie? Om vervolgens het publiek op te zwepen en toch een feestje te bouwen. Even later doet-ie nog zo’n nummer: ’Ascension’, geschreven met Gorillaz: ‘The sky’s falling, baby, drop that ass ‘fore it crash.’ 

Plaats zijn laatste album gerust in de eregalerij sterkste hiphopplaten van het jaar. Op Big Fish Theory zoekt Staples nadrukkelijk de dansvloer op, maar dan wel met meer knipoogjes naar de experimentele Warp-hoek dan naar de bangers van Future en Kendrick Lamar.

Zijn wonderlijke show is al net zo uitgedacht: Vince heeft geen dj, geen back-up-mc, zelfs geen visuals. Moederziel alleen staat hij op het podium, en hij gaat helemaal Yeezy met een groot LED-scherm dat alléén een fel oranje vlak toont. Als hij niet zo’n kenmerkende nasale stem had, zou je ook best geloven dat er iemand anders onder die hoodie van Vince zit: de hele show lang is er slechts een silhoutte te zien. 

En hij doet het tegenovergestelde van wat je verwacht: hij overschreeuwt zichzelf niet, maar brengt zijn nihilistische songs onderkoeld. Hij fokt de India niet op, maar staart apathisch in de verte om vervolgens fel uit te halen. Juist dat heeft impact. 

HET MOMENT:
Kijk maar eens hoe hij tijdens ‘Birds & Bees’ stilletjes tegen zijn microfoonstatief aan leunt terwijl de hele tent op z’n kop staat: rolstoel in de lucht, crowdsurfer erbij en een moshpit van hier tot aan ‘Ramona Park’. Opeens verschijnt tijdens ‘Big Fish’ - inderdaad, een hele grote goudvis op het scherm. Bizar hoor, Vince Staples weet je schuldgevoelens aan te praten dat je hem zo vet vindt. De wereld staat in de fik, en wij durven uit onze plaat te gaan bij een fucking goudvis.

Meer Lowlands? Check ons dossier voor heel veel verslagen en video's.