LL22: Sam Fender tilt de Bravo op
Hij mompelt wat, maar stuwt de tent tot grote hoogten
Zou-ie komen of niet? Een beetje Sam Fender-fan was de afgelopen dagen waarschijnlijk bloednerveus. Vorig weekend zegde hij ‘s middags zeer lastminute zijn Sziget-show voor die avond af. Ai. Op Glastonbury gaf-ie nog een show die de vijf volle sterren kreeg van The Guardian, maar daarvoor kwam hij ook al niet opdagen op Pinkpop 2019, Down The Rabbit Hole 2019, TivoliVredenburg 2021 en Rock Werchter 2022. Festileaks kroonde hem alvast tot cancelkoning, richtte zelfs een pagina in: heeft Sam Fender al afgezegd voor Lowlands? Gemeen eigenlijk, want kan Fender er wat aan doen dat-ie nogal een venijnige amandelaandoening heeft.
Maar vandaag op Lowlands is hij er. Hij is goed bij stem. Hij is goedgeluimd ook. ‘Kun je hier ergens paddo’s krijgen?’, gniffelt hij. ‘Nee? Als iemand toevallig wat over heeft, gooi ze maar on stage.’ En tijdens liedje twee al maakt Fender direct duidelijk wat zijn aantrekkingskracht is: hij weet hele generaties te verenigen met Springsteen-esque jubelende indierock. Hij heeft een heel stel anthems die je optillen en de lucht in gooien. Fender heeft zelfs z’n eigen Clarence Clemont, een dude met rossige baard en marijuana-vissershoedje die de boel nog wat verder opstuwt met zijn uplifting saxlijnen. Sterker nog: er klinkt af en toe zelfs een heus Springsteen-xylofoontje.
Maar waar veel acts in deze hoek halverwege de set een verbroederende ballad zouden inzetten, schakelt Fender vanuit niets opeens door naar de zesde versnelling met twee doorjakkerende gitaarbommetjes, die nog eens extra vlammen dankzij een sicke pyroshow. Mompelt vervolgens wat over zijn ‘fucking stupid songs’. Hoe legendarisch wij zijn hier in die moshpit. Vraagt zich af of wij ook al fucked up zijn. Verontschuldigt zich voor zijn totaal onverstaanbare accent. Sorry, wat zeg je? Tja, als we dan toch aan het vergelijken zijn: waar Springsteen tussen de nummers door de laatste haters overtuigt met een portie charme die tot achterin het veld reikt, Fender vervreemdt met zijn gemompel zelfs de fans die vooraan aan zijn lippen hangen.
HET MOMENT:
En dan zet-ie ‘Seventeen Going Under’ in. Een absolute vijfsterrensong. Meteen dat gemompel vergeten. Meteen alle armen de lucht in. Meteen klimmen vrienden bij elkaar op de schouders. Schreeuwt iedereen die galmende brul mee. Woohoohoooowowowooow! Keihard kippenvel. Godverdomme goed dat je er vandaag wél bent, Sam Fender.
Meer Lowlands 2022 in het dossier