BKS25: Soulwax is de meest eigenwijze headliner
Drie drummers in grommende dansmachine
Het is een bekend fenomeen in de festivalwereld: je boekt een band met de verwachting van een nieuw album, maar dat wordt uitgesteld. Daar zit je dan met een headlinerset vol oude liedjes. Bij Soulwax gaat dat anders. De Belgen zijn weer eens eindeloos aan het schaven aan nieuw werk, maar spelen dat vervolgens wel gewoon. Vanavond zelfs vijf nummers achter elkaar, tijdens het overdonderende middenstuk van de set. Vorig jaar op Lowlands speelden ze daar ook al een aantal van, maar toen voelde dat meer onaf, en een beetje naakt in het halve daglicht. Deze show is veel overtuigender dan die van een zomer geleden.
Die overdondering zit hem in de drie drummers die hoog achter de Dewaele broers uit torenen, links en rechts afgeschermd door witte doeken. Sinds 2017 zijn zij hét onderscheidende element van Soulwax. Het was destijds een verrassende transformatie die op dit festival ten doop gehouden werd, nadat ze eerder al geëvolueerd waren van rockband naar dance-act. Voor de drummers staan synths met enorme ronde draaischijven, waar de broers (met de rug naar het publiek) van die hele vieze rave riffs uit trekken. Die knoppen hadden natuurlijk ook kleine knopjes kunnen zijn, maar dit is… nou ja… gewoon vetter.
Die drie drummers - een metronoom, een metalbeest en een hypercoole maar soms wat sloffende dame - zijn het eerste halfuur zo dominant dat je ze soms even uit zou willen zetten, of in elk geval tijdelijk één of twee. En toch is het een stoere keuze die Soulwax volstrekt uniek maakt. Zie je dEUS dit doen? No way!
Hits speelt Soulwax eigenlijk niet, hooguit in gesaboteerde versies. Marie Davidson's ‘Work It’ (hun meest populaire remix van de laatste jaren) flitst voorbij zonder tot wasdom te komen, ‘Miserable Girl’ is een instrumental. Zo maakt Soulwax het zichzelf en ons als publiek toch weer moeilijk, dat zit nu eenmaal diep in hun DNA. Maar naar het einde toe valt alles op zijn plek met het net wat rustiger nieuwe nummer ‘Gimme A Reason’ en daarna knallers ‘E-talking’ en ‘NY Excuse’. E-talking genoeg, met vriendengroepen die straks lekker door gaan naar Caribou.
De keuze voor Soulwax als BKS-headliner was allicht niet uit luxe, grote namen van ver liggen nu eenmaal niet voor het oprapen. Maar met de terugkeer van de electroclash en wat nu ineens indiesleaze heet is het een super logische oplossing, één die goed uitpakt.