LL22: Frenna Deluxe vlamt vanaf de eerste seconde

‘Ik wil viraal gaan!,’ brult Frenna. De vlammenwerpers én sterrenspuiters om hem heen ejaculeren TEGELIJKERTIJD keihard. Alsof dit hét orgastische hoogtepunt van zijn show is. Francis Junior Edusei (zijn echte naam) pakt er alvast een Stratocaster bij (detail: geen echte Fender, een Squier). Hij speelt geen noot, maar begint er als een gek mee tegen de grond te beuken in de hoop dat-ie breekt. Moet je nagaan: dit is pas het éérste liedje van zijn set als Alpha-opener. Waar kan je dan nog naartoe? Zo blijft hij vrijwel het hele uur tegen het plafond staan duwen, zonder daar echt doorheen te breken.

De tijd dat Nederlandse hiphop de streamingcharts domineerde is allang voorbij, maar Frenna is nog steeds on top of his game: hij heeft nu een giga-hit met 'Zoë Tauran' (die hij vreemd genoeg overigens niet speelt). Sinds zijn brede doorbraak met Reset The Levels II en New Wave is steeds verder van die pop-trapsound van SFB af gedreven, en steeds meer richting de afrobeat en dancehall.

Inmiddels weten we wel hoe hij dat live doet in de Frenna Deluxe-uitvoering: met een flinke band en ontiegelijk veel vaart in de set. Maar: ook met weinig dynamiek. Hij vlamt er in een klein uur dik twintig nummers doorheen, ook al valt halverwege het geluid uit. Soms brult zijn hypeman door de adlibs op de backing track heen, en blijft er wel erg weinig ruimte over voor de autotune-vocals van Frenna zelf. Zelfs in een ballad telt hij van ‘DRIE, TWEE, EEN!’ af richting het refrein. Da’s helemaal niet nodig. Sterker nog: het doet afbreuk aan de emotie die hij probeert neer te zetten. Maar het is retestrak en entertaining, zeker wanneer hij zijn reggae-versie van ‘Onderweg’ aan ‘One Love’ lijmt en in ‘Meisjes Blijven Meisjes’ een welbekende ‘Waar is dat feestje’-break inbouwt.

HET MOMENT:
Richting het eind van de show stelt hij de band voor. Heel eventjes krijgen de bandleden de ruimte om achterover te leunen in een soepele afrobeat-riff. Lekker saxofoon-riedeltje erdoorheen. De drummer mag even écht drummen, in plaats van over de backing track heen beuken. Dan vallen de puzzelstukjes in elkaar, dan is er opeens ruimte voor muzikaliteit die de Deuxperience band van Ronnie Flex bijvoorbeeld een uur lang kan laten horen. Ja, ze kunnen het wel degelijk. Soms smacht je wel effe naar wat meer van zulke rustpunten tussen al die bombast. Want zelfs Michael Bay weet dat je in de meest bombastische actiefilm na een setje explosies weer op adem moet komen voordat je een gierende adrenaline-achtervolging in gaat.

Meer Lowlands 2022 in het dossier