LL17: DOOL brengt licht in de duisternis

Hij is nog maar een paar maanden uit, het debuutalbum Here Now, Here Then van DOOL. Het is de nieuwe band van Ryanne van Dorst. Zij stond, inderdaad, jaren op podia onder de naam Elle Bandita, maar de zin daarin was op een gegeven moment voltooid verleden tijd. Wat niet gold voor het liedjesschrijven, want dat zit nu eenmaal in het bloed. Het nieuwe werk stond verder af van het Bandita-tijdperk, dus was het tijd voor een nieuwe naam. En een op zichzelf staande band. Sommige Bandita-leden sprongen in het nieuwe schip, maar er kwamen ook toevoegingen van andere schepen zoals The Devil’s Blood. Al met al geen misselijke band, dit DOOL. Het is meteen te merken in de India-tent: DOOL komt op en staat. Dit gezelschap is één geheel.

Kijk hier de show van DOOL op Lowlands 2017 terug.

Het is geen gezelschap dat zich laat harnassen. De leden vangen aan met lome doomy metal waarin ruimte is om te soleren. Zwarte haren bangen, voeten staan op de monitor, ieder bandlid zit in zijn eigen concentratie. Maar DOOL zorgt dat het zware wordt gecompenseerd met een tegenkleur. Even wat meer uptempo hardrock en vooral een paar catchy gitaarriffs geven DOOL altijd iets toegankelijks. Als er adem is gehaald komt er weer een zware gitaarlaag aanrijden op een stoomwals. De band neemt tijd voor de opbouw en is niet vies van een tempowisseling. Hits zijn het niet, spannend is het wel.

De blikvanger blijft Van Dorst, een overtuigende frontvrouw met een aangename stem die nooit te theatraal wordt. Ze heeft er bij DOOL voor gekozen niet veel te zeggen. Dat is voor op tv, hier is de muziek aan het woord. Het slagschip van de Rotterdamse en haar vier bandleden zit op koers.

HET MOMENT:
Die ‘Love Like Blood’-cover natuurlijk. Maar daar gaat DOOL zelf meteen overheen. ‘Oweynagat’ is het pakkendste wat DOOL in het vat heeft en krijgt toegevoegde waarde met Judith van der Klip op viool. Die mag vaker meedoen.

Meer Lowlands? Check ons dossier voor heel veel verslagen en video's.