BKS23: Marathon is na wat opwarming klaar voor de strijd
De postpunkzanger maakt zijn crowdsurfprimeur
‘Dat was mijn eerste crowdsurf, dankjewel daarvoor!’ zegt zanger Kay Koopmans tegen een Casbah die barst van de sensatiezoekers. Ja, hij is niet de enige die barbaars door de menigte rondzweeft. Het ene na het andere oververhitte lichaam raast langs je hoofd. Het liedje ‘The Company’ is wat dat betreft de grootste boosdoener: die intens dreunende drums garanderen complete anarchie.
Het ging er al zo hard aan toe tijdens de releaseshow van hun titelloze debuut afgelopen maand in Markt Centraal in Amsterdam. Ook daar vlogen de bandleden en koebellen door de circustent en werd er aan één stuk door geheadbangd door bassist Nina Lijzenga. Maar de prikkelige postpunk van de Amsterdamse band hoort echt thuis op een festival. Daar komen de liedjes meer tot hun recht. Ze klinken indringender en een stuk meeslepender. Die uitgerekte opbouw van de genadeloze track ‘How Does It Feel’ valt goed in de smaak bij zo’n festivalpubliek. Dat liedje loopt uit in een hele hoop gitaarruis en wanhopig gezang. Maak je borst maar nat, daar komt alweer de volgende crowdsurfer aan.
Marathon moet je écht op een festival checken. Mis ze dan ook zeker niet op Misty Fields en Dauwpop binnenkort.
HET MOMENT:
Wanneer de zanger het publiek in tweeën splijt alsof het de Rode Zee is, en hij Mozes. Maar dan staat-ie daartussen knetterhard te shredden op zijn gitaar. Totdat de gitaarclimax ervoor zorgt dat de hele mikmak weer instort en hij wordt bedolven door de mensenmenigte.