BKS18: De krankzinnige waanzin van Cocaine Piss

Als de stormpunk van Cocaine Piss even stopt, wat de heren het liefst helemaal niet doen, blijven de ogen gericht op de frontvrouw. Ze gilt in de microfoon. Ze gilt naast de microfoon. Ze krijst van maniakaal plezier. Waarna de drummer weer aantikt en de pit in de tent kolkt. Cocaine Piss maakt punk die er in maximaal anderhalve minuut per nummer doorheen wordt geblazen. Meestal zonder stilte tussen het werk: bij voorkeur blijft Cocaine Piss rammen, rammen en rammen.

De Belgen met de charmantste bandnaam sinds Kiss The Anus Of A Black Cat is afkomstig uit Luik. Vraag de bandleden ernaar en ze zullen vertellen over een verveelde jeugd in een shitty town. Er wordt geluisterd naar de explosieve punk van The Distillers. Het is al snel tijd voor een eigen band. Hierin kan iemand al haar gekte kwijt.

Terwijl Cocaine Piss doorbeukt, draait en loopt de schaarsgeklede Aurélie Poppins net zo wulps als maniakaal over het podium. Met hoge uithalen roept en zingt ze over de nummers heen die niet bijster van elkaar verschillen. Ze stopt de hand in haar broek, ze wrijft wild over haar rechterborst. In een schaars stiltemoment laat ze een lach vol waanzin horen.

Na een kwartier is het voor Aurélie Poppins allemaal best op dat beperkte podium en jaagt ze door het publiek dat het microfoonkoord maar achter haar aan tilt omdat de frontvrouw niet terugwil. Overal brengt ze haar energie persoonlijk naar toe. Tot in de verste uithoek van de tent is reuring.

HET MOMENT:
Opeens, middenin de storm, kapt de band ermee. Poppins staat nog ergens middenin het publiek door te draaien. Maar de show zit erop. Cocaine Piss houdt van ultrakort. De hele tent is in 27 minuten gek gemaakt.

Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.