ESNS20: Lena Hessels is een fascinerend werk in uitvoering

BOEM! Daar valt het licht in de Marathonzaal uit en begint het te donderen op het podium. En als het lawaai en het geflikker ophoudt, staat ze er plots: Lena Hessels, de dochter van The Ex-gitarist Terrie Hessels die zich begeeft in de kringen van Personal Trainer, Pip Blom & co. en zich in rap tempo ontpopt tot de kroonprinses van de vaderlandse avant-garde. Een feeërieke verschijning is ze, met een wijde witte blouse en een tiara die glinstert in de spotlights. Juist bij haar meest mysterieuze liedjes huppelt ze vrolijk over het podium. Lena Hessels blijkt het type dat met een glimlach aan kan kondigen dat het volgende liedje over een seriemoordenaar gaat. Dat wat morbide karakter is niet de enige parallel die te trekken is tussen de Nederlandse en popsensatie Billie Eilish: het vrijwel volledig akoestische werk van haar debuut-EP Billow heeft ze grotendeels achter zich gelaten en verruild voor elektronisch materiaal vol vervormde stemmen, onheilspellende samples (vanuit een samplepad dat Lena met een hamer bedient) en bassen die klinken alsof ze binnenstebuiten gekeerd zijn.

En? Werkt het ook net zo goed als de megashows van Billie?
Nee, dat niet. Het ontbreekt Lena vooral nog aan focus. In driekwartier laat ze horen welke kanten ze allemaal wel niet op kan en wil, maar het ontbreekt daardoor aan een overkoepelend idee, een idee dat alle ideeën weet te verenigen. In haar hoofd is het nieuwe project waaraan ze werkt ongetwijfeld hartstikke helder, maar overkomen op het rumoerige Noorderslag-publiek? Dat doet het nog niet. Juist als ze tegen het eind van haar set toch wat ouder materiaal speelt hoor je dat haar nieuwe liedjes nog niet helemaal af zijn, hoe fascinerend ook.

De vloek van een jaar te vroeg op Noorderslag staan dus. Hoe nu verder?
De creaties van Lena Hessels moeten gewoon nog even rijpen in haar hoofd, tot ze écht klaar zijn om daar uit te komen. Dat moment gaat komen, want haar show maakt wel degelijk duidelijk hoe groot de potentie van de eigenzinnige zangeres en instrumentalist is. Luister bijvoorbeeld ook eens naar haar poëtische teksten, waarin ze op geheel eigen wijze grote thema’s als angst en narcisme bezingt of waarin ze verteld over the ghost of time, die je kunt zien, maar niet kunt aanraken. Voor nu blijft Lena Hessels zelf ook nog ongrijpbaar. Dat zal ze altijd wel een beetje blijven, maar binnenkort zwaait ze ongetwijfeld met nog meer zelfvertrouwen de scepter over haar mystieke muzikale rijk.

Meer over Eurosonic Noorderslag in ons dossier.