Camillo debuteert met weergaloos mooi nederpopliedje
‘Tijd’ is het eerste voorproefje van zijn debuut-EP Vloeibaar Glas
De oren begonnen te klapperen toen dj Elias Mazian in zijn wekelijkse radioshow ‘Tijd’ draaide. Het liedje was nog niet eens uit, maar de commentsectie stroomde al vol: wat is dit? Waar komt dit vandaan? Nou, dit is de werkelijk weergaloos mooie debuutsingle van Camillo, die vandaag (eindelijk!) uitkomt. Het is een introspectief elektronisch popliedje dat kaal geproduceerd lijkt, maar luister beter en je hoort hoeveel vocalen en synthesizers hij eigenlijk op elkaar stapelt.
Camillo komt uit Amsterdam, vertelt hij, hij heeft een day job en ’s nachts ontwerpt hij deze bijzondere Nederpop-kunstwerkjes. Dit is de eerste track van zijn in mei te verschijnen EP Vloeibaar Glas. ‘En de tijd die gaat voorbij, maar waar gaat die naartoe? Ik weet het niet zo goed dus daarom blijf….’, zo fluisterzingt hij: het is een liedje over teveel werken, drinken, denken, een liedje dat over eeuwige druk lijkt te gaan. Hoe moet je omgaan met de stress van een beperkt aantal uren in een dag? Camillo lacht. ‘Het was niet mijn bedoeling om met dit liedje een hedendaags sociaal-cultureel vraagstuk aan te stippen. Mijn nummers ontstaan over een hele lange tijd. Vaak begin ik pas een jaar later te begrijpen waar het over gaat, maar ik merk dat de vergankelijkheid van dingen veel terugkomt in mijn teksten.’
Het liedje verschijnt toevallig middenin onze themamaand over Nederlandstalige pop. ‘Ik heb eerst ook wat liedjes in het Engels gemaakt, maar… mijn belevingswereld is Nederlands, ik merkte dat ik dan dichter bij mijn gedachten kom en er gelijk veel meer gelaagdheid in mijn teksten ontstaat. Als ik zonder nadenken in mijn eigen taal begin te schrijven, zit er meteen meer betekenis in en voelt het minder banaal dan in het Engels.’
Camillo speelt volgende week op Grasnapolsky.