Spinvis begint het jaar met verlangen naar de lente

Vroeger kon hij de charme wel van inzien. De kou, de nattigheid, het samenklonteren van mensen. Maar hoe ouder hij wordt, hoe minder geduld Erik de Jong alias Spinvis heeft voor de winter. En dus trapt hij het jaar af met ‘Lente 22’, een flashback naar de bevrijdende lente van vorig jaar en een opwarmertje voor het nieuwe Spinvis-album dat komend voorjaar uitkomt. Op goede vrijdag, om precies te zijn. ‘Dat heeft Ferry Roseboom natuurlijk bedacht’, verwijst De Jong naar de Excelsior-platenbaas, die als Reviaan inderdaad geen religieuze knipoog kan laten liggen. ‘Er zal vast een of andere mythische reden achter zitten.’

Een nieuw album, dat noemen we in het Spinvis-universum ‘heel goed nieuws’. De Jong heeft het in razend tempo tot stand gebracht, zegt hij zelf. ‘Ik doe er wat minder dingen omheen. Filmmuziek, dansers, ik vind altijd alles tof en zeg altijd ja. Je komt dan ook in allerlei avonturen terecht, maar ik heb het eeuwige leven niet en de tijd hijgt in mijn nek. Waartoe ben ik op aarde, dat zijn toch die drie-minuten-liedjes. Thuis op de bank met een gitaar, akkoorden rammelen, dat is wat ik in wezen wil. De rest is leuk en leerzaam.’

‘Lente 22’ is een haast klassiek Spinvis-liedje in de traditie van ’Smalfilm’ en ‘Bagagedrager’, waarin allerlei kleine tafereeltjes elkaar opvolgen, met de zanger niet als ik-figuur maar als observerend verteller. Niet voor niets is het liedje gekoppeld aan ‘Bagagedrager’ op een 7 inch release (voor het eerst!). We danken dat aan het feit dat de Top 2000 een reportage wijdde aan de Spinvis-klassieker. ‘Lente 22’ is dus een aaneenschakeling van voorjaarstafereeltjes, bezien vanaf een bankje in het park. Maar voor de vogels beginnen te fluiten en de mensen elkaar kussen, is er toch alweer iemand dood. ‘Ja, het spijt me. Zo gaat dat nu eenmaal. Dan zit ik in het park en zie ik alle mensen en hun verhalen. Maar de gedachte is: we maken allemaal hetzelfde mee, de stomme dingen maar ook de leuke. Ik schrijf eigenlijk nooit over mezelf, zoals veel muzikanten van nu wel doen. Ik vind andere mensen veel interessanter.’

‘Lente 22’ een liedje met een lach en een traan, dat luchtig voelt. ‘En dat vind ik fijn om te horen, want het is een beetje een afwijkend liedje. Het heeft namelijk een akkoordenschema van 24 maten. Pas na 24 maten is de melodie rond. Vroeger, in de tijd van de Bee Gees, was dat heel normaal, maar nu duurt een akkoordenschema vaak maar vier maten, hooguit acht.’ Het nieuwe album verschijnt dus op Goede Vrijdag, de titel houden we nog even tegoed.