LL17: Cubicolor weet het beste goed te jatten
Hoe onorigineel ook, de zalen lopen ongetwijfeld snel vol
Het is de perfecte plek, die Cubicolor heeft gescoord in het blokkenschema. Precies als de avond valt en de X-Ray echt donker is. Perfect voor de trage, deeppophouse (echt, dat is een genre tegenwoordig) van het Amsterdamse duo dat vandaag vier man sterk op het podium staat.
Tegelijk is het een vreemde boeking. Want hoeveel streams Cubicolor ook binnenharkt, eigenlijk lijkt niemand ze te kennen. De X-Ray blijft dan ook flink leeg. Het succes van Cubicolor is vooral te danken aan het feit dat ze goed worden opgepikt in playlists. Ze vinken precies alle vakjes van een snel groeiend genre. Pop, maar dan met trage deephouse als basis. Kijk bijvoorbeeld naar het succes van Bob Moses, Howling, de rustige nummers van Moderat. Precies op die acts lijkt het ook. De mompelzang van Moderat, de kopstem van Howling. Een paar keer spits je ook je oren, om te kijken of het echt geen cover is. Niet dus.
Dat is ook meteen jammer. Want hoe goed de twee toetsenisten ook de oude house-akkoordjes spelen, hoe mooi de drumsamples ook zijn: nergens krijg je een idee van hoe Cubicolors nou zelf klinkt. Het is bijna schaamteloos hoezeer er van andere acts wordt afgekeken. Aan de andere kant: beter goed gejat, dan slecht bedacht. Het gaat vast ook niet lang meer duren of ze gaan wel de zalen vullen. Want het is een geluid dat steeds meer begint te leven en het publiek weet ze online al wel te vinden.
HET MOMENT:
Na vier nummers valt het kwartje, en hoef je de oren niet meer te spitsen. Nee, het zijn echt geen covers. Het lijkt alleen op heel erg veel andere dingen.
Meer Lowlands? Check ons dossier voor heel veel verslagen en video's.