BKS23: Goldband is nog net zo eager als het publiek

Je zou je ergens kunnen voorstellen dat je als artiest na 100 shows met slechts 1 album op zak de uitdaging begint te verliezen, zeker als het publiek keer op keer weer zo hard voor je tunes valt. Maar Goldband lijkt nog steeds het onderste uit de kan te willen. Ze beginnen vijf minuten voor start al met het flauwe toneelstukje dat het intro voor Rommel vormt, waarin ze even doen alsof Karel er nog niet is, om daarna uiteraard met de hele groep met hun nieuwste single te openen.

Waar ze vorige festivalzomer een drummer aan de show toevoegden en eerder dit jaar een bassist, dagen de boys van goud zichzelf dit keer uit door halverwege de show voor het eerst die andere nieuwe track Paniekaanval live te doen. Het is misschien niet het soort festivalanthem waarmee ze de rest van de set het veld plat spelen, maar de overgave waarmee Milo in de track opgaat is indrukwekkend en aandoenlijk. Ze hoeven ook niet allemaal voor het veld te zijn, zo houd je jezelf al die shows scherp. 

Daarna is het ‘simpelweg’ inkoppen met de hele rits festivalhits. Maan is er nog even bij voor de gezamenlijke single Stiekem, Witte Was krijgt een akoestisch intro en een grote sitdown, Psycho een ‘iedereen op elkaars schouders’-invulling en daarmee maken ze hun uur ruim vol en krijgen het veld tot ver achterin gevuld. Cynici zeiden dat Best Kept Secret een te serieus festival is voor Goldband, maar de Hagenaars blijken de ideale festivalact voor élk soort publiek.

HET MOMENT
Bij Mijn Stad, traditiegetrouw met vlaggen op het podium uitgevoerd, staat het hele veld te springen en ontstaat er door de droogte een grote stofwolk boven het publiek. Het ultieme beeld van een geslaagde festivalperformance.