BKS22: Big Thief rockt de frustratie eruit
Een borstkas die op springen staat bij zinderende folkrockband
Wie vijf minuten voor de show goed kijkt, ziet de vier van Big Thief een grouphug doen in de coulissen. Niet 10 seconden, niet 30, maar echt minutenlang een innige knuffel waarbij ze hun schedels bijna tegen elkaar aan laten rusten en de armen in elkaar vervlochten blijven. Wat zouden ze zeggen? Zouden ze gewoon de set doorspreken? ‘Vergeet je niet je G-snaar te stemmen, ouwe Buckie?’ Nee, hoe cheesy dat ook klinkt: ze zien er eerder uit als vier soulmates die voor elkaar door het vuur zouden gaan.
‘Iedereen zoekt naar geborgenheid’, zucht Lenker in ‘Forgotten Eyes’. En even eerder al openen ze de set met ‘Real love is a heart attack’, een keihard rockend oudje waarbij zangeres Adrianne Lenker de barstjes in haar stem laat horen, alsof haar borstkas op ontploffen staat. En dat zou best eens kunnen kloppen, want opeens bevond de Amerikaanse folkrockgroep zich de afgelopen dagen in het oog van de storm. Big Thief had shows in Tel Aviv aangekondigd. Een boeking die extreem gevoelig ligt, begreep de band, maar ook een belangrijke show omdat het de geboortegrond van bassist Max Oleartchik betreft. Onder druk van de BDS-beweging - die opkomt voor de Palestijnen - en nadat de halve wereld erover viel hebben ze uiteindelijk alsnog gecanceld.
De band heeft dus frustraties van zich af te spelen, en doet dat ook: zelfs de lollige countrytune (zowaar met een fucking mondharpsolo!) krijgt een ongekende push mee en klinkt eerder gejaagd dan gemoedelijk. En ook ‘Dragon New Warm Mountain I Believe in You’ speelt de band alsof de duivel hen op de hielen zit. Het komt de song niet per se ten goede. Dan liever slotnummer ‘Terminal Paradise’, een stemmige ballad waarin de band eindelijk de rust lijkt te vinden.
HET MOMENT:
‘Not’ wordt zo stevig ingezet dat Lenker spontaan de lyrics vergeet en de band een goeie minuut blijft hangen op een akkoord. Gek genoeg is juist dat een hoogtepunt: zodra Lenker de woorden weer vindt, begint de uitpuilende TWO-tent jubelend te juichen. Na de minutendurende gitaarsolo - alsof Lenker haar hart uit haar bloedende borst scheurt en op tafel legt - volgt nog eens zo’n dankbaar applaus van de tent. Niet obligaat, maar oprecht overdonderd. Zo’n mooie show als op Best Kept Secret 2019 - in dezelfde tent! - is het niet, maar het is wel weer steengoed.