Collega-dj Victor Crezée duikt in Tom Trago’s beats-archief

Wat heb jij gedaan toen alles stil viel? De zolder opgeruimd? De tuin gesnoeid? Tom Trago heeft zijn archief eindelijk maar eens opgeschud. Want, zo constateerde hij, hij had al die jaren veel meer aandacht besteed aan het creatieve aspect van produceren dan aan het zakelijke afmaken. ‘Mixen, arrangeren, darlings killen, dat is natuurlijk minder inspirerend. Ik begon elke dag met een schone lei, en zo maakte ik ontzettend veel schetsen die op de plank belandden. Ik had zelf het idee dat ik heel productief was, dat ik elke dag in de studio zat, maar op Discogs was daar weinig van terug te zien.’

Een deel van dat werk past ook niet helemaal in Tom Trago’s profiel als house-dj: hij heeft in de loop der jaren een enorme sloot hiphop-gerelateerde beats gemaakt. Daar begon ook zijn liefde voor de dj-cultuur. ‘Als jonge jongen ging ik met de trein naar Fat Beats. Daar hoorde ik voor het eerst dj’s draaien, het vuurtje is er begonnen. Ik leerde er ook Edzon en Gee kennen, die later Patta begonnen.  Zij gaven feestjes waar ik nog niet eens naar binnen mocht. En Victor Crezée, die ontzettend goed kon mixen en scratchen. Hij was nota bene jonger dan ik. En langzaam ben ik tot die familie gaan behoren.’

En zo kwam het dat Victor Crezée, inmiddels music director van het schoenenimperium, een stapel hard drives van Tom Trago kreeg, waarin hij mocht grasduinen. ‘Er staan beats op uit de eerste maanden van mijn muzikale leven, en dingen die minder dan een half jaar geleden gemaakt zijn. Het bestrijkt mijn hele carrière. Het album 18 bestaat uit twee delen: er zijn losse tracks - of beter: songs - waarop Trago de samenwerking opzoekt met artiesten als Ray Fuego, Willem, Kalibwoy en de Amerikanen Kristian Hamilton en dreamcastmoe, die Trago’s pop ambities kracht bijzetten. En er is een mixtape-achtige lange track van 35 minuten, waarin door Victor Crezée gekozen cuts samensmelten tot een geheel. ‘Wat het over mij zegt, dat ik systematisch door mijn werk gegaan ben? Misschien toch een beetje volwassen geworden.’