ESNS19: Lewsberg zegeviert in prachtig ongemak

Veel artiesten op Noorderslag willen iets bewijzen. Dit is het festival waar je laat zien dat je klaar bent voor het grote werk: een uitgebreidere tour, grotere zalen, een eerste echte hit. Lewsberg maakte in 2018 al een van de coolste Nederlandse gitaarplaten van het jaar, en dankzij die plaat staat de Rotterdamse band vanavond in de Marathonzaal. Dat titelloze album zit vol donkergrijze spanning en onderkoelde grooves. Gitaarliedjes vol poëtisch geschetste scènes en onbeweeglijke gitaarpartijen. Subtiliteiten, dus. Prachtig, maar zie dat maar eens over te brengen op het Noorderslagpubliek, dat liever achterover leunt en keihard door je show heen tettert tot het zich laat overtuigen.

Frontman Arie van Vliet en zijn drie bandleden doen echter niet aan showmanship. Hij is eigenlijk de anti-entertainer: stoïcijns, eerder sprekend dan zingend, met telkens een net iets te lange pauze tussen de liedjes. 

Klinkt nogal ongemakkelijk.
Juist. En dat kan dit publiek ook wel een keertje gebruiken. Dit festival loopt over van de artiesten die alles uit de kast trekken om het publiek te verleiden. De Noorderslagbezoeker wordt het zo makkelijk mogelijk gemaakt: 'Dans met me! Hou van me! Vind me alsjeblieft leuk!,' smeekt men telkens van het podium. 

En daar doet Lewsberg dus niet aan?
Nee. En daar, in die uitdaging, zit de spanning. Laat die kwekkende grijze duiven maar eens wat ongemak proeven. Sommigen begrijpen het niet, blijven lullen, lopen weg. Maar er staan hier ook mensen die het snappen, die straalverliefd staan te worden op deze band, en de poëzie van ongemak. 

Meer Noorderslag? Check hier ons dossier.