PP22: Greta Van Fleet moet eens goed in de spiegel kijken

Een paar maanden geleden maakte Josh Kiszka, Greta Van Fleets hoog-schreeuwende zanger, excuses op Instagram. Na veel zelfreflectie besloot hij namelijk dat de verentooi die hij bij shows van de band droeg niet meer kon. Cultural appropriation van native Americans. Kan iemand Josh misschien een nóg grotere spiegel geven om te zelfreflecteren op de andere appropriation waar hij zich samen met zijn broers en drummer schuldig aan maakt? Van Led Zeppelin tot Hendrix tot Santana, niemand is veilig in dit uurtje jatwerk van de bovenste plank.

Greta Van Fleet is een van de grootste rockbands van de afgelopen jaren. Pas twee albums heeft de familie-band uit Michigan uit en nu al staan de stadions en zalen wereldwijd overvol voor de met solo's gevulde jaren zestig glitterrock van de drie Kiszka’s en hun drummer. Het recept? Alle muziek die de bekende Woodstock-documentaire zo goed maakt in de blender met een flinke scheut Robert Plant op zang. Het is moeilijk, zo niet onmogelijk, om niet te denken aan Led Zeppelin als Greta Van Fleet op het podium klimt en Josh zijn eerste uithaal uit zijn strot trekt. Tuurlijk is een beetje inspiratie niet erg. Maar als je ook nog eens ongeïnspireerd hoopt dat je de show wel kunt redden met een strak glitterpak en wat non-descripte symbolen om de verentooi mee te vervangen, dan is er iets goed mis.

Hoe opzichtig de band ook jat van de Zepp en Jimi Hendrix (ja, de gitaarsolo in de nek komt zelfs voorbij), het publiek lijkt er wereldwijd elke keer weer in te stinken. Maar onderschat nooit een Limburger. Want waar Greta Van Fleet in 2018 op Pinkpop er nog als zoete koek in ging, is er nu wat veranderd. Het veld stroomt tijdens de show leeg terwijl de band weinig moeite doet om de overgebleven kijkers voor zich te winnen. Zanger Josh Kiszka maakt wat rookgebaren terwijl zijn broer Jake probeert de absoluut hoogste toon uit zijn gitaar te halen. Het is goed, het is technisch, maar zo nep dat zelfs de Pinkpop-leek niet voor de band is te winnen.

HET MOMENT:

Er is een ding waar de band wel mee wint. Tijdens ‘Weight Of Dreams’ pakt Josh een tamboerijn om de tijd tijdens de solo van zijn broer een beetje te doden. En man, wat kan hij toch tamboerijnen. Een dubbele beat hier, een overhoofds accent daar. Prachtig. En hoewel appropriation op de loer kan liggen, hopen wij dat Son Mieuxs Camiel Meiresonne heeft meegekeken.