PP25: DeWolff is thuis op Pinkpop

‘Pablo, hool ‘n tèt oat,’ staat er op een kartonnen bord midden in het publiek bij DeWolff. Voor wie het Limburgs niet machtig is: misschien even puzzelen. Maar voor de mensen vooraan is het meteen duidelijk. Frontman Pablo van de Poel schreeuwt het zelf ook nog even van het podium: ‘Welkom in onze achtertuin!’ En dat mag je vrij letterlijk nemen, want nog geen twintig kilometer verderop begon het ooit voor de rockband. Met inmiddels hun vierde Pinkpop-optreden zijn ze hier geen vreemden meer. Eerder buurtjongens.

En het is heet (duh). Maar áls er één band is die bij 33 graden in de middagzon tot zijn recht komt, is het wel DeWolff. Alsof je in een Ford Mustang zonder airco door de kokende woestijn van Nevada dendert. De rit is wild, zweterig en geen seconde voorspelbaar. Halftime breakdowns, tempowisselingen die je op het verkeerde been zetten, call-and-response momentjes met het publiek en gitaarsolo’s die je gezicht doen wegsmelten.

Ook Hammond-tovenaar Robin Piso laat van zich horen. Zijn orgelpartijen geven de opzwepende rock ‘n roll dat psychedelische randje dat zo goed werkt. Het publiek klapt en joelt mee, en vreet het op alsof het koud water is. ‘Blijf goed hydrateren,’ roept Pablo, die meteen het goede voorbeeld geeft. Terwijl zijn broer Luka de leadzang overneemt, slaat hij een volle fles water achterover.

DeWolff laat op Pinkpop zien wat jarenlange ervaring en een compromisloze liefde voor hun sound kunnen doen. Met technische hoogstandjes en onverstoorbare energie zijn ze meer dan in staat zijn om het Pinkpoppubliek op te warmen voor de zondag.

HET MOMENT:
Pablo loopt dwars door het publiek, haalt schouderklopjes en knuffels op, en spreekt een oudere dame liefdevol aan: ‘You’re my baby.’ Het is wel duidelijk: DeWolff is thuis.

Kijk het optreden HIER terug.