PP19: Michael Kiwanuka prikt door de pluisjes heen
Soulzanger komt onverwacht hard binnen
Misschien zijn het de pluisjes in het hoofd van tweeënhalve dag en nacht Pinkpop. Misschien is het dat je hele lichaam is verstijfd van de natte, plakkerige regenjas en al even kleffe sokken (wat een kutbui was dat net, hè?). Precies op het moment dat je een beetje weemoedig en emotioneel wordt en je eigen bed begint te missen, prikt Michael Kiwanuka zo door je schild heen.
En dat terwijl de show van de soulzanger – die ooit met Adele op wereldtour mocht en vervolgens een fraaie plaat maakte met Danger Mouse – ook een beetje saaitjes zou kunnen overkomen. Allereerst is er werkelijk nul publieksinteractie, en zo sprankelend spelen hij en zijn band aanvankelijk niet. Is het album Love & Hate nog smaakvol gearrangeerd met strijkorkesten en koren, op het podium wordt Kiwanuka slechts bijgestaan door een bescheiden band (wel inclusief twee zangeressen) waar wah wah-gitaren de boventoon voeren waar Kiwanuka dan weer saaitjes overheen neuzelt met zijn ogen dicht en zijn hoofd in zijn nek gelegd. Neem een tandeloze ballad als ‘Home Again’, die zou Norah Jones ook best kunnen vertolken.
Maar Kiwanuka spint songs als het opzwepende ‘Black Man In A White World’ en stemmigere ‘Rule The World’ en ‘Father’s Child’ prachtig lang uit, tot uitvoeringen van wel zeven minuten. Dan klinken ze bedwelmend, en wanneer hij zijn mantra's alsmaar blijft herhalen, beginnen ze ook in je hoofd rond te zingen. Zeker ‘Father’s Child’ komt keihard binnen, wanneer er lange stiltes vallen en Kiwanuka zijn gitarist alle ruimte geeft voor een mega-bluesy janksolo.
HET MOMENT
Werp een blik over je schouder tijdens ‘Cold Little Heart’ en je ziet hoe Kiwanuka Pinkpop weet te raken met zijn soul zonder franjes. Overal staan stelletjes met de armen om elkaar heen te schuifelen, met tranen in de ogen.
Voor meer Pinkpop 2019 check je ons uitgebreide dossier.