Album van de Week (6): Meis

Een tijdje terug sprak Aysha de Groot alias Meis zich in podcast De Machine uit tegen de Hollandse Ziekte, de neiging van Nederlands publiek om luidruchtig de week door te spreken in plaats van respectvol te luisteren naar de muzikanten op het podium. Als je haar debuutalbum Zwart/Wit hoort begrijp je direct waarom. Haar muziek schreeuwt om je volledige aandacht, maar op het laagste volume. Op knisperende elektronische producties deelt Meis een persoonlijk verhaal dat luistert als een roman.

Over ziekte gesproken: het is direct menens op ‘Rond’, de openingstrack van het album. We vallen middenin een flashback naar de jonge Meis die haar moeder verliest aan maagkanker. Ze is te jong om te beseffen wat er gebeurt en is er niet bij op het moment suprême. De synthesizers klinken gedempt, de percussie en akoestische gitaar kwetsbaar en de hoorn van Morris Kliphuis bewust onnadrukkelijk. Alle ruimte om het verhaal te laten indalen. Wat een manier om een debuutalbum te starten.

In de tien nummers die volgen rolt Meis het verhaal uit van de genetische overdracht van die ziekte. Van het besef en het ongeloof dat zij ‘het’ ook heeft en een preventieve maagverwijderingsoperatie onvermijdelijk is. Er zijn flashes van toekomstdromen die ineens zinloos lijken (‘hij heeft nog niets gevraagd maar op een dag zeg ik vast ja’), en er is de angst voor het diepste zwart, de afkeer van de arts die je niet eens aankijkt als-ie je behandelt en de afschuw bij de blik naar beneden, die scheur boven de navel die nooit meer weggaat. ‘Ja, ik ben nu weer beter, kan nog wel even mee zo. Maar dan kijk ik naar beneden en zie ik iets dat mij zo lelijk maakt.’

Qua thematiek zijn de songs van Meis tamelijk uniek, muzikaal hoor je raakvlakken met iemand als James Blake, of in Nederland Eefje de Visser (tot wiens band ze behoort) en toch ook indiezangeres Robin Kester. De triphopbeats en spookachtige producties die Meis maakte met Nicky Hustinx klinken vaak mistig en abstract, maar op momenten ook fel en bijtend, een contrast dat de zangeres ook in haar tekst zoekt. Want is woede, er is frustratie, er is twijfel en zelfhaat, juist op de momenten dat intimiteit even dichtbij lijkt. Zwart/Wit slingert heen en weer tussen emoties en gedachten, en als luisteraar zit je op het puntje van je stoel. Er komt niet elke week zo’n bijzondere plaat uit.

Zie hier het grote interview met Meis. En hier de studiosessie in 3voor12 Radio.