BKS22: Eerste festivalshow Porridge Radio is gruwelijk mooi
Bedwelmende indie luidt een prachtavond in
Inmiddels is het een vast riedeltje: band staat op punt van internationaal doorbreken, het coronatijdperk breekt aan en de kersverse live agenda wordt geschrapt. Zo ging het ook bij het Britse Porridge Radio. Al jaren stond de indierockband op alle muzikale radars, maar live zien: ho maar. Frontvrouw Dana Margolin bleef er koeltjes onder, want volgens haar is Porridge Radio toch ‘de beste band ter wereld’ (zoals ze ooit uitlegde aan NME). Ze zou daar zomaar eens gelijk in kunnen krijgen, want het is inderdaad gru-we-lijk mooi wat de Britten vanavond doen in een uitpuilende Secret tijdens hun eerste Nederlandse grote festivalshow.
Afgelopen voorjaar kwam het derde album uit van de uit Brighton afkomstige band. Waterslide, Diving Board, Ladder to the Sky is zowaar nog breekbaarder dan de voorganger Every Bad. Die laatste kwam de week voor de eerste lockdown uit, wat een timing. Eigenlijk is het daardoor dubbel genieten, want alles is nog nieuw. En wat is het prachtig! Het bedwelmende ‘Long’ gaat met stuwende gitaren en fonkelende synths door merg en been. Je voelt je bijna persoonlijk aangesproken: ‘You’re wasting my time,I’m wasting my life’’ schreeuwt de zangeres wanhopig, smekend. Iemand, geef die meid een knuffel, en gauw.
Muzikaal zweeft de band ergens tussen Big Thief en Iceage in. Porridge Radio is puur, rauw en komt vooral heel hard binnen. Margolin maakt nauwelijks contact met haar publiek en met dichtgeknepen ogen kronkelt ze over het podium. De mantra-achtige teksten nestelen zich hardnekkig in je hersenpan en zijn doordrenkt met emotie. Het is van die melancholische indierock met een zwart randje. Van die muziek die je lekker in je eentje wil luisteren, om in weg te zwelgen. Alleen zwelgen we vanavond samen, terwijl het buiten langzaam donker wordt. En dat is echt heerlijk.