ESNS19: Son Mieux laat de podiumjaren spreken
Nog steeds gelikt, maar live wel een stuk levendiger
Ooit, elf jaar geleden, stond op Noorderslag een Haagse band met drie broertjes in Hanson-leeftijd. Ze speelden garagerock, en wij vonden ze leuk. Mocht je je afvragen wat er van die band - All Missing Pieces - terecht gekomen is: hier staat hij, Camiel Meiresonne, frontman en geestelijk vader van Son Mieux. Hij is tegenwoordig een volwassen kerel, haar glad naar achteren, gekleed in een bloemetjeskostuum waarmee ie zich in de jaren zeventig elk Vegas-casino binnen gebluft zou hebben. Kleine broertje Quiten - die eerst in het inmiddels gestopte Taymir zat - doet ook mee. Van de wilde branie uit hun tienerjaren is niet veel meer over, maar de jaren podiumervaring spat er vanaf. Son Mieux is tegenwoordig een forse band met twee drummers (al is een van hen meer percussionist), toetsen en viool. Ze leunen sterk op de vierstemmige backing vocals - twee man twee vrouw. Het ene nummer is uitbundig a la Blaudzun, het volgende onderkoeld a la Balthazar, het derde groots galmend als Kensington. Volle kracht op het grote gebaar, en toch stijlvol.
Hoe kan het grote gebaar nou stijlvol zijn?
Goed punt, dat kan eigenlijk niet. Laat ik het anders zeggen: Camiel zet het allemaal net iets te dik aan, maar waar hij in de studio zijn songs helemaal plat produceert, klinken ze op het podium levendig en gevarieerd.
En het derde broertje Wrister dan?
Ook Wrister heeft een tijd meegespeeld in Son Mieux, maar is inmiddels weer verder. Quinten is van de bas naar de toetsen doorgeschoven. De transformatie is compleet.
Meer Noorderslag? Check hier ons dossier.