BKS18: Vince Staples gooit bom na bom
En houdt het publiek een spiegel voor
Het podium in de Two is enorm. Helemaal als je er in je eentje op gaat staan, met alleen op de achterwand slechts een gigantisch LED scherm. En toch voelt het bij Vince Staples nooit te groot. Dansend, naar voren sluipend, constant weer afstand nemend van het publiek als ie een moment vooraan in het licht gestaan heeft: hij gebruikt de volledige oppervlakte. En heeft ondertussen het publiek volledig in de zak.
Vince Staples speelt graag met ongemak. Neem zijn video voor Señorita. Rauwe zwart/wit beelden van achterwijken van een Amerikaanse stad. Een voor een worden inwoners doodgeschoten, en op het eind zie je een gelukkig wit gezin achter kogelvrij glas naar de wijk kijken als vermaak. Vanavond kent ook een paar van die momenten. Staples draagt bijvoorbeeld een kogelvrij vest. Maar het komt vooral door het contrast tussen zijn vaak heftige teksten en beats waar je niet anders kunt dan keihard dansen of moshen. De muziek zit vol dubstep, house, en zelfs techno-knipogen, maar ondertussen rapt Staples in zijn Gorillaz track 'Ascension' wel over de grootste lynchpartijen uit de Amerikaanse geschiedenis.
Staples speelt ermee. Vaak stapt hij na een felle verse naar achter, richting het led-scherm waarop stapels tv’s te zien zijn. Soms met verschillende filmscenes, soms vol ruis, beelden van politiegeweld. Als de tv’s zogenaamd uit staan, toont het scherm een enorme toren Marshall-versterkers. Staples sluipt van voor naar achter. Steeds weer, om de volgende bom te droppen. Alsof hij niet vanaf de eerste minuut de boel al heeft opgeblazen.
HET MOMENT:
De show zit vol ongemak, maar is nooit echt ongemakkelijk doordat Staples alles verwoestend goed brengt. Op een moment na. ‘I love to see this diverse crowd,’ zegt hij voordat hij ‘These Ni**as Won't Hold Me Back’ inzet en oproept tot meezingen. ‘Hoezo zingen julle niet, voelen jullie je ongemakkelijk?’
Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.