PP18: Don Diablo ontroert met vaderdag-ode
Emotionele climax van indie-EDM-rollercoaster
Zijn naam wordt niet vaak genoemd in het rijtje Armin van Buuren - Tiesto - Martin Garrix, maar Don Diablo behoort toch echt ook tot de top van de internationale dance. Hij stond afgelopen jaar zelfs op 11 in de DJ Mag Top 100, en dat is goed voor standaard uitnodigingen in Miami, Las Vegas en op Ibiza. En op Pinkpop dus, waar die lijst tegenwoordig kennelijk ook op kantoor slingert. Don Diablo vult het dance-uurtje van de zondag en weet overduidelijk precies waar hij beland is.
Het eerste half uur overheersen zijn eigen tracks, gestileerd met prachtige visuals. En het moet gezegd: hij kan de neiging om meteen te knallen aardig onderdrukken. Diablo’s electro-house sound is behoorlijk intens, maar hij geeft gelukkig ook genoeg ruimte om van alle prikkels te herstellen. Halverwege laat ie het zelfs even even stil vallen. Hij grijpt de microfoon en roept iedereen op toch vooral zichzelf te zijn. Dik, dun, homo, hetero, je kent het wel. Hij houdt de vibe nog even diep, maar al snel begint ie aan zijn slotoffensief, een razendsnelle indie-disco in EDM-jasje.
Die begint bij ‘Narcotic’ en gaat via onder meer ‘Smells Like Teen Spirit’ en ‘Mr Brightside’ naar Coldplay en Chainsmokers, versneden met Don Diablo’s zeer effectieve bombast. Hij varieert zijn technieken behoorlijk goed, van ratelclimaxen naar dubstep-achtige bass-drops naar open melodieën. En het werkt: bij hem is zijn eigen track 'Momentum' ook echt een momentum, terwijl dezelfde plaat bij Oliver Heldens vrijdag gecrusht werd tussen allerlei ellende.
HET MOMENT:
Don Diablo’s vader overleed zes jaar geleden, en de dj grijpt vaderdag aan voor een ode aan de man die hij graag credits geeft voor zijn carrière. Het is een onverwacht emotioneel moment aan het eind van de indie-EDM-rollercoaster, met als soundtrack ‘The Artist Inside’, een track die hij kort na zijn dood maakte. Een onverwacht bijzonder einde.
Lees, kijk en luister meer Pinkpop 2018 hier