BKS23: Julia Jacklin verpletterend in alle eenvoud
Australische indierockzangeres heeft knapzak vol vijfsterrensongs
Huts. De Fleetwood Mac ‘Dreams’-type beat van ‘Love, Try Not To Let Go’ explodeert in het refrein, en opeens gaan de nekhaartjes fier overeind staan. Zo heeft Julia Jacklin heel wat vijfsterrenliedjes: ‘Pressure To Party’, ‘Lydia Wears A Cross’, ‘Pool Party’, het lijkt wel alsof de Australische indierockzangeres dagelijks de muze treft, en telkens weer hemelse ingevingen krijgt voor bloedstollend mooie songs. Dat weten we al, want we hebben de laatste twee albums (Crushing uit 2019 en PRE PLEASURE van vorig jaar) helemaal kapot gestreamd.
De band geeft de nummers in de grote TWO-tent ook precies het goede zetje naar boven: de gitaristen spelen gitaar, de drummer drumt, de bassist legt de basis. Ja, echt, zo simpel kan het zijn. Het wordt nergens rechttoe-rechtaan rocken, maar soms schakelen ze met zijn allen wel degelijk een versnellinkje omhoog: dan pakt de toetsenist er een tamboerijntje bij, Jacklin zelf wat woodblocks en dan fladdert haar stem de hoogte in, geholpen door smaakvolle koortjes. Het is niet per se vanzelfsprekend dat zulke muziek overeind blijft op zo’n groot podium, maar dat lukt Jacklin wel degelijk.
HET MOMENT:
Heel schattig: festivaldirecteur Maurits Westerik staat in de coulissen met zijn kids. Julia Jacklin zet prijsnummer ‘Don't Know How To Keep Loving You’ in. Neerlands grootste Julia Jacklin-fan en overall topper Adriaan Pels staat vanzelfsprekend linksvoor, ziet dat het mooi is, gooit zijn armen in de lucht en bromt vrolijk: ‘Ik ben er net een kwartiertje, maar ik denk dat ik hierna maar weer naar huis ga. Beter dan dit wordt het toch niet meer.’ Verpletterend mooi.